Choroba wieńcowa (CAD – coronary artery disease) stanowi wciąż poważne obciążenie w kontekście zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych. Chociaż wskaźnik umieralności z powodu CAD w zależności od wieku spadł w ciągu ostatnich kilku lat, rzeczywista liczba pacjentów z tym schorzeniem stale rośnie¹. Problem kliniczny związany z rozpoznawaniem niedokrwienia i/lub dławicy u pacjentów mimo skutecznej rewaskularyzacji jest coraz bardziej istotny. Szacuje się, że ok. 20% chorych z przewlekłymi zespołami wieńcowymi (CCS – chronic coronary syndromes) cierpi na tzw. dławicę oporną². Dotyczy ona pacjentów z odwracalnym niedokrwieniem mięśnia sercowego, u których mimo leczenia w formie farmakoterapii, pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG – coronary artery bypass grafting) bądź przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI – percutaneous coronary interventions) utrzymują się objawy dławicowe³.

Nadciśnienie tętnicze (NT) to wciąż bardzo poważny problem kliniczny. Szacuje się, że w Polsce choruje na nie nawet 12 mln osób⁴. Duża część chorych nie ma postawionego rozpoznania, ponieważ przy początkowym braku konkretnych dolegliwości nie wykonują regularnych pomiarów ciśnienia, a jego podwyższone wartości bagatelizują. Nieleczone NT powoduje początkowo subkliniczne uszkodzenie takich narządów, jak serce czy nerki, zwiększając ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych stanowiących pierwsze objawy choroby. W związku z tym tak ważne jest jak najwcześniejsze włączenie odpowiedniego leczenia i osiąganie zalecanych w wytycznych celów terapeutycznych⁵.

Poniżej przedstawiamy dwa przypadki kliniczne: chorego z CCS przyjętego z powodu dolegliwości dławicowych oraz pacjenta z niekontrolowanym NT i tendencją do tachykardii.

Przypadek 1

Pacjent 76-letni, po licznych PCI, został przyjęty do kliniki kardiologii z powodu pogorszenia tolerancji wysiłku oraz dolegliwości dławicowych w klatce piersiowej.

1998 r. chory przebył zawał serca leczony przezskórną angioplastyką wieńcową w obrębie gałęzi przedniej zstępującej (PCI GPZ) + implantacją stentu metalowego (BMS – bare metal stent). Następnie z powodu restenozy miał wykonywane PCI GPZ + implantację stentu uwalniającego lek (DES – drug-eluting stent) w 2001 r. oraz PCI GPZ + DES w lipcu 2019 r. W 2019 r. rozpoznano niewydolność serca z łagodnie obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF – left ventricular ejection fraction – 42%). Ponadto u pacjenta występowały NT, hipercholesterolemia, cukrzyca typu 2 oraz otyłość (wskaźnik masy ciała [BMI – body mass index] 34 kg/m²).