Przypadek kliniczny

Pacjent 61-letni z wywiadem przebytego zawału serca oraz angioplastyki wieńcowej gałęzi okalającej i pośredniej przed 15 laty, utrwalonego migotania przedsionków, z zaawansowaną niewydolnością serca (HF – heart failure; frakcja wyrzutowa lewej komory [LVEF – left ventricular ejection fraction] ok. 15%), z otyłością (wskaźnik masy ciała [BMI – body mass index] 35 kg/m²) był hospitalizowany w ośrodku rejonowym z powodu nasilenia objawów HF (duszność i zastój w krążeniu obwodowym). W wykonanej koronarografii stwierdzono restenozę w uprzednio implantowanych stentach (gałąź okalająca oraz gałąź pośrednia), a także istotne zwężenie gałęzi międzykomorowej przedniej (ryc. 1A). Zgodnie z kwalifikacją kardiogrupy poszerzono restenotyczne naczynia, a w celu angioplastyki wysokiego ryzyka w zakresie gałęzi międzykomorowej przedniej z zabezpieczeniem pompą Impella pacjent został przeniesiony do ośrodka referencyjnego.

Po przyjęciu wykonano echokardiografię przezklatkową (TTE – transthoracic echocardiography), w której stwierdzono podejrzenie istotnej niedomykalności mitralnej, wymagające weryfikacji w badaniu przezprzełykowym (TEE – transesophageal echocardiography). W badaniu rezonansu magnetycznego potwierdzono żywotność rewaskularyzowanego miokardium. Pod kontrolą ultrasonografii nakłuto prawą tętnicę udową wspólną (dostęp dla pompy Impella CP) oraz lewą tętnicę udową wspólną (dostęp dla angioplastyki). Pod kontrolą optycznej koherentnej tomografii (OCT – optical coherence tomography) implantowano dwa stenty uwalniające lek antymitotyczny, które następnie doprężono cewnikami balonowymi o średnicy 3,5, 4,0 oraz 4,5 mm (ryc. 1B). Miejsce nakłucia prawej tętnicy udowej zamknięto szwami automatycznymi ProGlide (Abbott Cardiovascular) i kolagenową gąbką Angio-Seal (Terumo), uzyskując optymalną hemostazę. Dwa dni po zabiegu pacjent został wypisany do domu z optymalnym leczeniem farmakologicznym przewlekłej HF (metoprolol, sakubitryl/walsartan, eplerenon, dapagliflozyna oraz diuretyki pętlowe).