Leczenie inwazyjne nieadekwatnej tachykardii zatokowej (IST – inappropriate sinus tachycardia) stanowi wyzwanie dla lekarzy, którzy muszą rozważyć zarówno korzyści, jak i ryzyko, a także szanse trwałego wyleczenia chorych^1,2. Wśród dostępnych opcji terapeutycznych znajduje się wykonywanie różnych rodzajów ablacji, które w ostateczności mogą jednak prowadzić do zastosowania akceptowanej przez wytyczne „całkowitej” i „paliatywnej” ablacji węzła zatokowego oraz wszczepienia rozrusznika z jedną elektrodą przedsionkową do stymulacji (AAIR)^3-5. Zabieg ten jest zalecany w przypadku pacjentów nieodpowiadających na terapię inwazyjną lub decydujących się od razu na ten rodzaj terapii bez ponawiania zabiegów. W niedalekiej przyszłości niektórym chorym będzie można zaproponować bezelektrodowe rozruszniki wszczepiane w prawy przedsionek metodą przezskórną i ablację węzła zatokowego. Na świecie pojawiają się również modyfikacje zabiegów ablacji i monitorowania elektrody ablacyjnej w trakcie zabiegu za pomocą echokardiografii wewnątrzsercowej (ICE – intracardiac echocardiography), co ma pozwalać na poprawę jego skuteczności. W ostatnich 3 latach wprowadzono w Polsce zabieg hybrydowej ablacji oszczędzającej węzeł zatokowy (SNS – sinus node sparing), który miałby ograniczać do <10% ryzyko wszczepienia rozrusznika oraz zapewniać u >75-80% chorych szanse na trwałe wyleczenie po pierwszym i uzupełniającym zabiegu^6,7. Pewne nadzieje na uniknięcie ponownej procedury poprzez poprawę efektu zabiegu uzupełniającego niesie technika PFA (pulsed field ablation), zmniejszająca ryzyko trwałego uszkodzenia nerwu przeponowego prawego znajdującego się w pobliżu linii SNS. W czasie zabiegu hybrydowego nerw jest chroniony odciągnięciem osierdzia przez kardiochirurga, ale stanowi przeszkodę przy wyłącznie przezskórnych zabiegach uzupełniających. Brakuje jednak obserwacji długoterminowych tej techniki, a procedurę ablacji PFA stosuje się na świecie w zabiegu uzupełniającym po SNS dopiero od kilkunastu miesięcy.

U chorych z zespołem posturalnej tachykardii ortostatycznej (POTS – postural orthostatic tachycardia syndrome) do czasu wprowadzenia zabiegu SNS nie stosowano i nie zalecano leczenia interwencyjnego. Do rejestru IST (NCT05107635), prowadzonego rów...