Doniesienia ostatniego miesiąca
Doniesienia
Dożylne podanie środka kontrastowego podczas tomografii komputerowej nie stanowi niezależnego czynnika ryzyka dializoterapii lub zgonu
Na łamach Radiology opublikowano pracę oceniającą ryzyko zgonu lub pilnej dializoterapii wtórnie do podania kontrastu w ramach diagnostyki obrazowej metodą tomografii komputerowej.
Analizą objęto dane pacjentów szpitala Mayo Clinic w Stanach Zjednoczonych, w którym w latach 2000-2010 wykonywano tomografię komputerową klatki piersiowej, jamy brzusznej lub miednicy. Metodą propensity score matching (dopasowania za pomocą prawdopodobieństwa) wybrano 21 346 chorych poddanych powyższym badaniom z podaniem kontrastu lub bez niego w stosunku 1:1. Pacjenci z wywiadem w kierunku cukrzycy, niewydolności serca, ostrej lub przewlekłej nerek zakwalifikowani byli do grupy wysokiego ryzyka pokontrastowych powikłań nerkowych.
W badanej populacji ryzyko wystąpienia ostrego uszkodzenia nerek (wzrost stężenia kreatyniny o 0,5 mg/dl w porównaniu z wartością wyjściową w ciągu 24-72 godzin) było porównywalne w obu grupach. Podobnie nie stwierdzono wpływu podania kontrastu na konieczność przeprowadzenia pilnej dializoterapii ani na częstość zgonów. Mimo że wśród chorych z ostrym pokontrastowym uszkodzeniem nerek częstość dializoterapii i zgonów była większa, otrzymanie kontrastu nie było niezależnym czynnikiem ryzyka ani dializoterapii ani zgonu, nawet wśród chorych wysokiego ryzyka pokontrastowych powikłań nerkowych.
Stosowanie kontrastu podczas tomografii komputerowej nie wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia ostrego uszkodzenia nerek, dializoterapii lub zgonu, nawet wśród chorych z czynnikami ryzyka pokontrastowego uszkodzenia nerek.
Radiology 2014; 273: 714-725
Stosowanie beta-adrenolityków u chorych z niewydolnością serca i migotaniem przedsionków nie poprawia rokowania w porównaniu z placebo
Wytyczne dotyczące leczenia niewydolności serca (NS) zalecają stosowanie beta-adrenolityków u wszystkich pacjentów (zalecenie klasy I). Korzyści z terapii to przede wszystkim zmniejszenie śmiertelności, częstości zaostrzeń choroby i liczby hospitalizacji. Coraz więcej doniesień wskazuje jednak, że korzyści te ograniczają się do pacjentów z rytmem zatokowym.
Na łamach The Lancet opublikowano wyniki metaanalizy badań porównującej wyniki leczenia beta-adrenolitykami u pacjentów z NS i rytmem zatokowym w porównaniu z chorymi z NS i migotaniem przedsionków (AF). Analizą objęto randomizowane badania z udziałem łącznie 18 254 chorych, porównujące wyniki leczenia beta-adrenolitykami z placebo z co najmniej 6-miesięcznym czasem obserwacji.