---

Osoby ze współwystępowaniem choroby kardiologicznej i depresji wymagają od lekarzy leczących szczególnej uwagi, ze względu na wzajemne związki w powstawaniu i przebiegu obu tych zakresów problemów zdrowotnych, jak i na specyficzne czynniki ważne w procesie leczenia.

Współwystępowanie chorób kardiologicznych i depresji nie jest zjawiskiem rzadkim i stanowi realny problem kliniczny w praktyce lekarzy kardiologów i psychiatrów. Depresja występuje u 31-45 % osób z chorobą niedokrwienną serca, czyli znacznie częściej niż w ogólnej populacji.

Pomiędzy depresją a chorobami kardiologicznymi i ich zagrażającymi życiu zdarzeniami w ich przebiegu występują dwukierunkowe zależności – depresja zwiększa ryzyko wstępowania chorób kardiologicznych i zdarzeń sercowych, a wystąpienie choroby kardiologicznej zwiększa ryzyko wystąpienia depresji.

Ryzyko pojawienia się incydentów sercowo-naczyniowych, w tym zawału mięśnia sercowego, u osób z chorobami układu krążenia i depresją jest znacznie większe niż u osób bez współistniejącej depresji.

W leczeniu depresji u osób ze współistniejącymi chorobami kardiologicznymi ważny jest odpowiedni, precyzyjny dobór farmakoterapii, bezpiecznej dla tych osób pod względem somatycznym, a jednocześnie zapewniający skuteczność leczenia.

Istotnym elementem prowadzenia skutecznego leczenia u osób z depresją i chorobami kardiologicznymi jest uwzględnienie interakcji lekowych, łatwości podawania leków przyjmowanych przez te osoby, możliwości podawania jednocześnie leków przeciwdepresyjnych i kardiologicznych w sposób, który nie będzie ze sobą wzajemnie kolidował.