Jeżeli basen, sauna czy sala fitness w hotelu oprócz działalności komercyjnej wykorzystywane są także na potrzeby działalności leczniczej, mogą być opodatkowane preferencyjną stawką podatku od nieruchomości

Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Sprawa dotyczyła spółki prowadzącej nad morzem czterogwiazdkowy hotel i mającej wpis w rejestrze zakładów opieki zdrowotnej jako Zakład Rehabilitacji Leczniczej i Odnowy Biologicznej oraz statut niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej. Wójt gminy Kołobrzeg, będący organem podatkowym w tej sprawie, uznał, że z preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości mogą korzystać wyłącznie wchodzące w skład kompleksu powierzchnie gabinetów lekarzy, pomieszczeń z wannami, biczami szkockimi i kriokomorą oraz sale gimnastyczne. Preferencja nie może dotyczyć natomiast powierzchni basenu, sauny i sali fitness, gdyż te służą przede wszystkim celom komercyjnym spółki, tj. powadzeniu działalności hotelowej. Od nich – zdaniem wójta – spółka powinna płacić podatek od nieruchomości według stawek jak od powierzchni związanych z działalnością gospodarczą.

Nic więc dziwnego, że spółka od decyzji wójta złożyła odwołanie i wniosła o jej uchylenie. Podkreśliła, że jest podmiotem udzielającym świadczeń zdrowotnych, które rzeczywiście wykonuje, powinna więc korzystać z preferencyjnego opodatkowania wobec wszystkich powierzchni. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie utrzymało jednak w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Podkreślono, że spółka jest hotelem czterogwiazdkowym i dlatego musi mieć zespół odnowy biologicznej, czyli basen kąpielowy, saunę, siłownię, solarium, świadczyć masaże oraz inne usługi rekreacyjne, a więc służą one obsłudze gości hotelowych. Nawet jeżeli są wykorzystywane także do świadczeń zdrowotnych realizowanych w ramach wyodrębnionego zakładu opieki zdrowotnej, to hotel nie może liczyć na przywilej w postaci preferencyjnej stawki podatkowej.

Spółka złożyła więc skargę na decyzję kolegium do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie i wniosła o jej uchylenie. Ten przyznał rację spółce (wyrok z 29 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 32/14). Wyjaśnił, że od 1 lipca 2011 roku obowiązuje znowelizowany art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d) Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a zgodnie z nim preferencyjna stawka podatku dotyczy powierzchni budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych. Spółka zaś w rozumieniu Ustawy o działalności leczniczej jest podmiotem leczniczym i faktycznie taką działalność wykonuje, a obowiązujące przepisy nie zawierają ograniczeń w stosowaniu preferencyjnej stawki do powierzchni budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności leczniczej. Warunkiem korzystnego opodatkowania tych pomieszczeń jest jednak ich wykorzystywanie do prowadzenia działalności leczniczej. Wyrok jest nieprawomocny.■