Postępowanie farmakologiczne u pacjenta uczulonego na zwierzęta nie odbiega od zasad leczenia alergii wywołanych innymi alergenami. W przypadku alergicznego nieżytu nosa i spojówek leczenie bazuje na lekach przeciwhistaminowych, donosowych glikokortykosteroidach, a w przypadku astmy oskrzelowej na glikokortykosteroidach wziewnych, β2-adrenomimetykach i lekach przeciwleukotrienowych. Po około trzech miesiącach od uzyskania stabilizacji możemy podjąć próbę zmniejszania dawek leków w celu optymalizacji leczenia, szczególnie gdy jednocześnie pacjent podjął działania profilaktyczne.

Również zasady swoistej immunoterapii alergenowej, której celem jest nabycie tolerancji immunologicznej, nie różnią się w przypadku uczulenia na alergeny odzwierzęce od zasad odczulania wobec innych alergenów. Najbardziej powszechna i uznana jest immunoterapia alergii na kota. Zwykle trwa od trzech do pięciu lat. Należy pamiętać, że ryzyko rozwoju reakcji niepożądanych może być w tym przypadku nieco większe. Odczulanie prowadzi się wówczas, gdy uczulenie ma istotne znaczenie kliniczne, jest potwierdzone obecnością swoistych IgE, a działania profilaktyczne nie przyniosły oczekiwanego efektu lub gdy tej profilaktyki przeprowadzić nie można, np. w przypadku, gdy pacjent pracuje ze zwierzętami.