W dotychczasowych publikacjach dotyczących osób dorosłych udokumentowano związek między skumulowaną w ciągu życia ekspozycją na dym papierosowy i skracaniem się długości telomerów. Skrócenie telomerów jest biomarkerem komórkowego i biologicznego starzenia się, długowieczności i ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, choroby Alzheimera, nowotworów i wczesnych zgonów. Wewnątrzmaciczna ekspozycja płodu na dym papierosowy wiąże się z niekorzystnymi wynikami położniczymi, takimi jak niska urodzeniowa masa ciała, poród przedwczesny, przedwczesne pęknięcie błon płodowych, przedwczesne oddzielenie łożyska, wewnątrzmaciczne obumarcie płodu i zespół nagłej śmierci łóżeczkowej.

Cytowana praca jest pierwszą, w której wykazano skrócenie długości telomerów u płodów matek palących papierosy. Istnienie tej zależności zbadano u 86 matek, które urodziły pojedynczy donoszony płód bez wad wrodzonych i które paliły papierosy w ciąży lub do chwili jej rozpoznania albo też były biernymi palaczkami. Większość uczestniczek badania stanowiły kobiety o niskim statusie socjoekonomicznym. Ekspozycję płodu na dym papierosowy potwierdzano w kwestionariuszach wypełnianych przez badane kobiety oraz oznaczeniem stężenia konikotyny w ślinie matek. Wykryto odwrotną zależność między ekspozycją płodu na nikotynę i długością telomerów płodowych. Zależność ta była najbardziej widoczna u noworodków matek niepalących i palących podczas ciąży. Pozostawała ona pod wpływem stopnia ciężkości tej ekspozycji.

Autorzy uważają, że wyniki pracy mogą być pomocne w prowadzeniu profilaktycznych programów promujących niepalenie.