Stan padaczkowy, czyli ciągłe występowanie napadów padaczkowych różnego typu, może prowadzić do wysokiej śmiertelności pacjentów z padaczką. Dane literaturowe wskazują na 17-88 proc. Stan padaczkowy wymaga zaangażowania najczęściej oddziałów intensywnej terapii w celu monitorowania podstawowych czynności życiowych.

Autorzy szwajcarsko-amerykańskiego badania przeanalizowali dane 302 pacjentów w celu stwierdzenia czynników mogących prowadzić do ustalenia podatności pacjentów na wystąpienie stanu padaczkowego. Wyniki badań wskazały na istotność czynników ryzyka stanu padaczkowego – wystąpienia stuporu lub śpiączki oraz obniżonego stężenia albumin w surowicy na początku wystąpienia stanu padaczkowego (stężenie mniejsze niż 35 g/l).

Autorzy badania wskazują na użyteczność powyższych kryteriów w celu oceny prawdopodobieństwa wystąpienia stanu padaczkowego u osób dorosłych.

Komentarz

W badaniu oprócz oczywiście kwestii merytorycznych zwraca uwagę imponująca lista sponsorów wspierających autorów przy okazji innych badań. Wymieniona jest między innymi Qatar Research Foundation, znana ze sponsorowania także wydarzeń sportowych, jako instytucja dysponująca praktycznie nieograniczonymi środkami finansowymi.

Na temat etiologii padaczki oraz leczenia tej choroby napisano tysiące stron publikacji, a z pewnością wiele tysięcy czeka jeszcze na opublikowanie.

Jednak tak naprawdę nadal leczenie tej choroby jest w pewien sposób sztuką, a nie rzemiosłem i najoptymalniej powinno być prowadzone przez neurologów specjalizujących się w leczeniu padaczki. W leczeniu padaczki, jak zresztą chyba każdej innej choroby, odgrywa dużą rolę osobowość zarówno pacjenta, jak i lekarza leczącego oraz uwzględnienie wszystkich czynników wpływających na sytuację psychospołeczną pacjenta.

Nadal jednak nie potrafimy powiedzieć, dlaczego jedne padaczki leczy się bardzo łatwo, a inne niezwykle ciężko. Niektórzy pacjenci, pobierając maksymalne dawki leków, najprawdopodobniej z powodu czynników genetycznych, mają subterapeutyczne stężenia leków we krwi. Pominąwszy oczywiście sytuacje, w których lekarz myśli, iż pacjent leki pobiera regularnie, zgodnie ze wskazaniami, a rzeczywistość jest zupełnie inna.