Badania epidemiologiczne wykazały, że stosowanie immunomodulatorów (metotreksat, inhibitory anty-TNF-α) zmniejsza częstość występowania epizodów sercowo-naczyniowych u chorych na RZS. Dotychczas nie było wiadome, jak średnio długo powinna utrzymywać się mała aktywność RZS, aby istotnie rzadziej notowane były incydenty sercowo-naczyniowe u tych chorych. Badacze w USA analizowali prospektywnie, średnio przez okres 2,7 roku, 24 tys. 989 chorych na RZS. W badaniu uczestniczyło 268 reumatologów ze 103 ośrodków. Lekarze co cztery miesiące wypełniali kwestionariusze, w których uwzględniali tradycyjne czynniki ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych, choroby towarzyszące, przyjmowane leki oraz za każdym razem oceniali aktywność RZS przy użyciu CDAI (clinical disease activity index). Zanotowano 534 incydenty sercowo-naczyniowe (zawał mięśnia sercowego, udar mózgu). Zapadalność wynosiła 7,8 na tysiąc osobolat.

10-punktowa redukcja wskaźnika CDAI skutkowała 21-proc. redukcją ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych, i to bez względu na stosowane leczenie immunomodulatorami, NLPZ, selektywnymi COX-2 inhibitorami czy glikokortykosteroidami. Ważne było istotne zmniejszenie aktywności zapalnej RZS, a nie rodzaj wybranej terapii, dzięki której ten cel został osiągnięty.