2. Zaleca się utrzymanie lub zwiększanie gibkości.
3. Zalecane są ćwiczenia równoważne dla osób starszych zagrożonych upadkiem.
4. Osoby starsze powinny mieć plan działań zmierzających do osiągnięcia zalecanej aktywności fizycznej, integrujących zalecenia profilaktyczne i terapeutyczne.
5. Promując aktywność fizyczną u osób starszych, należy uwzględnić umiarkowanej intensywności ćwiczenia aerobowe.
6. Wzmocnienie aktywności mięśni, unikanie siedzącego trybu życia i zmniejszenie ryzyka upadków.
Podsumowanie
Regularna aktywność fizyczna jest istotnym elementem zmniejszenia ryzyka zachorowania na udar mózgu i wystąpienia ponownego udaru, zwłaszcza udaru niedokrwiennego.
Ćwiczenia te dla zwiększenia bezpieczeństwa pacjenta powinny być poprzedzone testem wysiłkowym.
Należy wybrać trening przystosowany do potrzeb osoby z niedowładem połowiczym (np. korzystanie z poręczy, cykloergometr ręczny, ręczno-nożny lub nożny) z uwzględnieniem możliwości i upodobań pacjenta.
Szczególnie korzystny jest trening na bieżni ruchomej, połączony z ćwiczeniami oporowymi, ćwiczeniami poprawiającymi gibkość i treningiem ogólnorozwojowym.
Prof. dr hab. med. Józef Opara
Akademia Wychowania Fizycznego im. Jerzego Kukuczki w Katowicach
Komentarz
Prof. dr hab. med. Krzysztof Klukowski
Instytut Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie
Prof. dr hab. med. Krzysztof Klukowski
W okresie wakacji w reklamach telewizyjnych powtarzano wielokrotnie, że co siedem minut jedna osoba w Polsce zapada na udar niedokrwienny mózgu. Zwrócono tym samym uwagę dorosłym telewidzom na profilaktyczne znaczenie zdrowego stylu życia i niwelowanie czynników ryzyka.
Z danych klinicznych wynika, że co trzecia osoba, która przeżyła ostry udar, jest niepełnosprawna i wymaga kompleksowej rehabilitacji. Winna ona być dostępna dla wszystkich, prowadzona jak najwcześniej, a nieraz wymaga stosowania przez całe życie. Bardzo duże znaczenie w kompleksowej rehabilitacji poudarowej odgrywają różne formy kinezyterapii (zwłaszcza te akceptowane przez pacjentów), a w przypadku afazji żmudna praca z logopedą.
Warto podkreślić, że współczesna medycyna nie dysponuje wystarczającym arsenałem leków skutecznych w leczeniu udarów i jego następstw. Dlatego u osób obarczonych czynnikami ryzyka istotną rolę odgrywa umiejętnie prowadzona prewencja pierwotna i wtórna. W lżejszych postaciach udaru niedokrwiennego, zwłaszcza u osób o sportowym trybie życia, warto w ramach prewencji wtórnej powrócić do rekreacyjnego uprawiania ulubionej dyscypliny sportu. Właśnie ostatnio przegrałem mecz tenisowy, w którym moim przeciwnikiem w grze deblowej był 55-letni kolega, u którego osiem lat temu wystąpiła nagle afazja i dezorientacja (zawał lewej półkuli mózgu w zakresie unaczynienia powierzchownego tętnicy środkowej mózgu). Po dwóch latach rehabilitacji powróciła u niego mowa i sprawność fizyczna.
To, co wydawało się niemożliwe, stało się możliwe.