Kontynuuj lub Zamów prenumeratę
Chirurgia po Dyplomie
Dermatologia po Dyplomie
Diabetologia po Dyplomie
Ginekologia po Dyplomie
Kardiologia po Dyplomie
Medical Tribune
Medycyna po Dyplomie
Neurologia po Dyplomie
Okulistyka po Dyplomie
Onkologia po Dyplomie
Pediatria po Dyplomie
Psychiatria po Dyplomie
Stany nagłe po Dyplomie
Stomatologia po Dyplomie
Komentarz
Prof. dr hab. med. Krzysztof Klukowski
Instytut Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie
Prof. dr hab. med. Krzysztof Klukowski
Z wielu badań i obserwacji klinicznych wynika, że zaburzenia postawy ciała, równowagi statycznej i dynamicznej oraz stereotypu chodu mogą mieć wpływ na powstawanie zmian zwyrodnieniowych stawów kręgosłupa i kończyn dolnych. Badania fotogrametryczne umożliwiają dokładną ocenę zaburzeń przestrzennego ustawienia elementów układu kostno-stawowego, niedostępną badaniem wzrokowym.
Okazuje się, że jeszcze mało wiemy na temat istotnych uwarunkowań naszych ruchów związanych z zachowaniem postawy ciała i lokomocji w toku rozwoju osobniczego. Przy czym wiele osób dorosłych nie potrafi w sposób optymalny zarządzać własnymi ruchami, a przyczyny takiego stanu rzeczy należy upatrywać w powstawaniu złych wzorców ruchowych w dzieciństwie. Dlatego opracowując program kinezyterapii dla osób z zaburzeniami postawy ciała i chodu, należy przeprowadzić wszechstronną i poprawną diagnostykę funkcjonalną, a następnie w zależności od stwierdzonych odchyleń uwzględnić stosowny dobór ćwiczeń. Obowiązuje tutaj zasada wyraźnie zaakcentowanej indywidualizacji ćwiczeń, ściśle dobranych do konkretnych zaburzeń funkcjonalnych i strukturalnych, na wzór spersonalizowanej medycyny, czyli kinezyterapii szytej na miarę cech indywidualnych pacjenta. Oczywiście odpowiedni dobór ćwiczeń, przyjętej metody postępowania oraz rodzaju urządzeń treningowych zależą od wiedzy praktycznej i doświadczenia fizjoterapeuty.