Komentarz

Prof. dr hab. med. Krzysztof Klukowski

Z wielu badań i obserwacji klinicznych wynika, że zaburzenia postawy ciała, równowagi statycznej i dynamicznej oraz stereotypu chodu mogą mieć wpływ na powstawanie zmian zwyrodnieniowych stawów kręgosłupa i kończyn dolnych. Badania fotogrametryczne umożliwiają dokładną ocenę zaburzeń przestrzennego ustawienia elementów układu kostno-stawowego, niedostępną badaniem wzrokowym.

Okazuje się, że jeszcze mało wiemy na temat istotnych uwarunkowań naszych ruchów związanych z zachowaniem postawy ciała i lokomocji w toku rozwoju osobniczego. Przy czym wiele osób dorosłych nie potrafi w sposób optymalny zarządzać własnymi ruchami, a przyczyny takiego stanu rzeczy należy upatrywać w powstawaniu złych wzorców ruchowych w dzieciństwie. Dlatego opracowując program kinezyterapii dla osób z zaburzeniami postawy ciała i chodu, należy przeprowadzić wszechstronną i poprawną diagnostykę funkcjonalną, a następnie w zależności od stwierdzonych odchyleń uwzględnić stosowny dobór ćwiczeń. Obowiązuje tutaj zasada wyraźnie zaakcentowanej indywidualizacji ćwiczeń, ściśle dobranych do konkretnych zaburzeń funkcjonalnych i strukturalnych, na wzór spersonalizowanej medycyny, czyli kinezyterapii szytej na miarę cech indywidualnych pacjenta. Oczywiście odpowiedni dobór ćwiczeń, przyjętej metody postępowania oraz rodzaju urządzeń treningowych zależą od wiedzy praktycznej i doświadczenia fizjoterapeuty.