Bielactwo nabyte jest schorzeniem, w którego przebiegu dochodzi do depigmentacji melanocytów i powstawania odbarwień na skórze oraz ognisk siwienia włosów. Ta częsta choroba skóry występuje u 0,5-1 proc. osób rasy białej.

Autoimmunizację, obok stresu oksydacyjnego, czynników genetycznych i środowiskowych, uważa się za jeden z elementów patogenezy bielactwa. Wcześniejsze doniesienia wskazywały na częstsze niż w populacji ogólnej występowanie chorób autoimmunologicznych u osób z bielactwem. Jednak dotychczas przeprowadzono niewiele dużych badań analizujących ten problem w sposób przekrojowy. Wyniki nowego badania w tej dziedzinie przeprowadzonego przez naukowców z USA opublikowano w „Journal of American Academy of Dermatology”.

Przeprowadzono retrospektywne badanie kohortowe z udziałem 1098 pacjentów z bielactwem nabytym znajdujących się pod opieką ośrodka Henry Ford Health System w Detroit w latach 2002-2012. Spośród badanych blisko 20 proc. miało przynajmniej jedną współistniejącą chorobę autoimmunologiczną. W porównaniu z populacją ogólną USA stwierdzono wyższą częstość chorób tarczycy (12,9 proc.; p < 0,001), łysienia plackowatego (3,8 proc.; p < 0,001), zapalnych chorób jelit (0,9 proc.; p = 0,046), niedokrwistości złośliwej (0,5 proc.; p = 0,007), tocznia rumieniowatego układowego (0,3 proc.; p = 0,048), zespołu Guillaina-Barrégo (0,3 proc.; p < 0,001), tocznia rumieniowatego krążkowego (0,2 proc.; p = 0,003), twardziny linijnej (0,2 proc.; p < 0,001), miastenii (0,2 proc.; p = 0,002) i zespołu Sjögrena (0,2 proc.; p = 0,011).

Komentarz

Wyniki są zgodne z wcześniejszymi doniesieniami o znacząco częstszym występowaniu chorób autoimmunologicznych u osób z bielactwem. Wykazano także istnienie kilku dotąd niepotwierdzonych naukowo korelacji – w przypadku zespołu Guillaina-Barrégo, miastenii i twardziny linijnej. Uzyskane informacje mogą być pomocne w praktyce lekarskiej, gdyż sugerują zwrócenie uwagi na większe ryzyko chorób o podłożu autoimmunologicznym w tej grupie pacjentów. Autorzy postulują przeprowadzenie prospektywnych badań, które pozwoliłyby na jeszcze pełniejsze wyjaśnienie tego zagadnienia łącznie z ustaleniem możliwych sekwencji rozwoju poszczególnych schorzeń u osób z bielactwem.