W leczeniu ChAD stosuje się bardzo często leki przeciwdepresyjne oraz leki przeciwpsychotyczne. Problem polega na tym, że leki przeciwdepresyjne często zwiększają ryzyko wystąpienia manii, a leki przeciwpsychotyczne mogą zwiększać ryzyko depresji. Tymczasem nadrzędnym celem terapeutycznym w ChAD jest utrzymywanie jak najdłuższych okresów wolnych od epizodów chorobowych, a nie wpływanie na zmianę faz choroby. Celem prezentowanego badania była ocena profilaktycznego działania zabiegów EW. Autorzy dokonali ciekawego zabiegu metodologicznego – porównali częstość występowania faz chorobowych oraz czas trwania okresów remisji w czasie pięciu lat przed kuracją EW i w ciągu pięciu kolejnych lat po przeprowadzeniu takiej kuracji.

W badaniu wzięło udział 41 pacjentów z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej (w tym 25 z rozpoznaniem ChAD I). Średnia liczba epizodów przed wykonaniem kuracji EW wynosiła 5,9, a po kuracji 1,0. Przeciętny czas trwania remisji przed kuracją wynosił 13,2 miesiąca, po kuracji – 25,1 miesiąca. Przed zabiegami liczba przyjęć do szpitala z powodu ChAD wynosiła 2,2, po przeprowadzeniu kuracji 0,2. Wszystkie różnice są wysoce znamienne statystycznie.

Komentarz

Autorzy nie opisują, w jaki sposób chorzy byli leczeni po zakończeniu zabiegów EW. Ponieważ badanie jest opisane jako naturalistyczne, można się domyślać, że było to typowe leczenie stosowane w ChAD. Podobne typowe leczenie stosowano przed wykonaniem zabiegów EW, dlatego też można przyjąć, że ewidentna korzystna zmiana przebiegu choroby miała związek przyczynowo-skutkowy z terapią EW. Jest to prawdopodobnie pierwsze doniesienie tego typu, wymagające oczywiście potwierdzenia w badaniu z udziałem znacznie większej grupy chorych. Wyniki są jednak bardzo obiecujące.