Zapalenie płuc jest główną przyczyną śmierci po ostrym uszkodzeniu rdzenia kręgowego. Autorzy badania zastosowali zwierzęcy (mysi) model zapalenia płuc w celu określenia, czy poziom uszkodzenia rdzenia może mieć wpływ na wystąpienie zapalenia płuc. Wyniki wskazywały na uraz w górnym odcinku piersiowym jako kluczowy dla uszkodzenia unerwienia organów odpornościowych, a mianowicie śledziony. Stwierdzone objawy uszkodzenia układu odpornościowego nie występowały przy uszkodzeniu dolnego odcinka piersiowego rdzenia kręgowego.

Dane statystyczne dotyczące występowania urazowego uszkodzenia rdzenia u ludzi wykazały uszkodzenie piersiowego odcinka rdzenia kręgowego jako niezależnego czynnika ryzyka zapalenia płuc (p > 0,001). Powyższy czynnik ryzyka był niezależny od obecności wentylacji mechanicznej. Autorzy badania utrzymują, iż uszkodzenie rdzenia kręgowego powoduje zwiększone ryzyko infekcji bakteryjnej zarówno u zwierząt, jak i u ludzi. Poza oczywistymi objawami czuciowymi i ruchowymi uszkodzenia rdzenia występuje także swoisty paraliż immunologiczny, który umożliwia szerzenie się infekcji bakteryjnych.

Komentarz

Centralny system nerwowy kontroluje układ immunologiczny za pomocą kilku szlaków. Jednym z nich są włókna układu autonomicznego. Przerwanie interakcji pomiędzy ośrodkowym układem nerwowym a układem immunologicznym związane z uszkodzeniem rdzenia kręgowego może drastycznie obniżyć zdolności funkcjonowania układu odpornościowego. Przez Meisela (2005) zostało to nazwane uszkodzeniem układu immunologicznego spowodowanym ośrodkowym układem nerwowym (CNS injury-induced immune deficiency syndrome – CIDS).

Autorzy badania wskazują, iż drastyczne uszkodzenie zdolności układu odpornościowego jest spowodowane przez uraz przedzwojowych włókien poziomu górnego odcinka piersiowego rdzenia kręgowego.