Zawierając umowę z przychodnią na świadczenie usług leczniczych na rzecz osób ubezpieczonych w NFZ lub firm ubezpieczeniowych, lekarz straci prawo do opodatkowania swoich dochodów na karcie podatkowej. Tak zdecydował dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 23 maja 2016 roku (sygn. ILPB1/4511-1-234/16-4/IM).

O stanowisko w swojej sprawie zwrócił się lekarz, który wykonuje zawód w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Świadczy usługi wyłącznie na rzecz osób fizycznych, więc w 2016 roku wybrał opodatkowanie w formie karty podatkowej. Teraz chciałby jednak zawrzeć umowę z przychodnią (podmiotem leczniczym). Zastrzegł, że prowadzi działalność w wynajmowanym na wyłączność pomieszczeniu, w którym korzysta ze sprzętów stanowiących jego własność. Tak jak w tej chwili, także podczas realizacji planowanej umowy z przychodnią samodzielnie prowadziłby dokumentację medyczną pacjentów (własnych, a potem skierowanych przez NFZ lub firmy ubezpieczeniowe) i zatrudniał rejestratorkę. To on, a nie przychodnia, odpowiadałby za błędy w sztuce lekarskiej powstałe przy świadczeniu usług na rzecz pacjentów skierowanych do niego przez NFZ lub firmy ubezpieczeniowe, on więc byłby zobowiązany do ubezpieczenia swoich usług od odpowiedzialności cywilnej.

Zakres jego obowiązków obejmowałby:

• udzielanie świadczeń medycznych na rzecz osób uprawnionych przez NFZ i inne firmy ubezpieczeniowe,
• wykonywanie ich zgodnie z obowiązującymi standardami i procedurami medycznymi,
• zobowiązanie się do poddania kontroli przez NFZ i inne firmy ubezpieczeniowe,
• zobowiązanie się do dokładnego i systematycznego prowadzenia dokumentacji medycznej,
• ponoszenie całkowitej odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikłe u pacjenta w następstwie procesu leczenia, błędów w sztuce lekarskiej, nieprawidłowości orzecznictwa i diagnozowania.

We wniosku o interpretację lekarz dodał, że jeśli doszłoby do współpracy, przychodnia ujawniłaby jego nazwisko (dane jego gabinetu) w kontrakcie zawartym z NFZ. Kontrakt ten byłby zawarty w taki sposób, że mógłby zostać wykonany tylko i wyłącznie przy zleceniu jemu świadczenia usług określonych kontraktem z NFZ (subkontrakt). W takiej sytuacji podmiot leczniczy finansuje jedynie świadczenie przez lekarza usług medycznych na rzecz pacjentów, zaś lekarz świadczy je samodzielnie, z wykorzystaniem własnych narzędzi i na własne ryzyko. Podobnie wyglądałaby sytuacja lekarza w relacjach z firmami ubezpieczeniowymi, gdzie rola przychodni ograniczałaby się jedynie do przekazania środków finansowych.

Wymienione uwarunkowania zdaniem lekarza przemawiają za tym, że jeżeli zdecyduje się na współpracę z przychodnią, nadal będzie miał prawo do opodatkowania prowadzonej działalności w formie karty podatkowej.

Dyrektor poznańskiej skarbówki jednak się z nim nie zgodził. Zryczałtowany podatek w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność w wolnych zawodach, m.in. w zakresie usług ochrony zdrowia, tylko jeśli działalność ta jest wykonywana na rzecz osób fizycznych. W przypadku, gdy podatnik wykonując wolny zawód (o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne), świadczy usługi na rzecz innego przedsiębiorcy, tj. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej, podlega wyłączeniu z pojęcia podatnika wykonującego wolny zawód. Przedstawiciel fiskusa podkreślił, że bez znaczenia pozostaje w tej sytuacji fakt, że niektóre świadczenia wykonywane przez zwracającego się o interpretację lekarza mogłyby podlegać opodatkowaniu na zasadach karty podatkowej.