Podstawą leczenia objawowego w pokrzywce przewlekłej są leki antyhistaminowe. Ponieważ terapia z wykorzystaniem standardowych dawek często nie daje spodziewanych efektów, zaleca się ich zwiększanie nawet do czterokrotności dawki podstawowej. Rekomendacje te oparte są jednak głównie na opiniach eksperckich – brak dużych randomizowanych badań potwierdzających zasadność takiego postępowania. Pokrzywka przewlekła spontaniczna (PPS), odmiana pokrzywki przewlekłej dotykająca ok. 0,6 proc. populacji ogólnej, jest chorobą poważnie obniżającą jakość życia pacjentów.

Hiszpańscy naukowcy przeprowadzili przegląd systematyczny w celu analizy dostępnych danych na temat zwiększania dawek leków antyhistaminowych w PPS.

Dokonano przeglądu badań z lat 1990-2014 zawartych w bazach Medline, Scopus, Google Scholar, Embase, Web of Science i Cochrane. Badania kwalifikujące się do analizy musiały obejmować pacjentów z PPS lub przewlekłą idiopatyczną pokrzywką, u których prowadzono terapię lekami antyhistaminowymi w różnych dawkach. Autorzy przeprowadzili dwie metaanalizy:

1. obejmującą porównanie różnych dawek leków antyhistaminowych z placebo,

2. dotyczącą pacjentów, u których podwyższano dawkę leku ze względu na nieskuteczność standardowej.

Nie stwierdzono istotnych różnic w odpowiedzi na leczenie i liczbie bąbli pokrzywkowych między pacjentami leczonymi standardowymi dawkami a wyższymi. Natomiast zaobserwowano istotną zmianę w aspekcie świądu wyrażoną w skali Urticaria Activity Score. Prawdopodobieństwo (RR) uzyskania poprawy klinicznej po zwiększeniu dawki antyhistaminiku oceniono na 2,27 (95% CI 1,68-3,06). U 62 proc. (95% CI 57-69,6) pacjentów z PPS nieodpowiadających na leczenie osiągnięto polepszenie ich stanu za pomocą podwyższenia dawki leku.

Ponieważ badania wykorzystane w metaanalizach były stosunkowo niskiej jakości, autorzy podkreślają, że wskazane byłoby przeprowadzenie dużych wiarygodnych badań na ten temat. Pozwoliłoby to na weryfikację aktualnych zaleceń.