Do niedawna uważano, że otyłość chroni przed zagrażającym życiu złamaniom. Poprzez kolejne badania naukowcy zaprzeczają jednak takiemu stwierdzeniu. Mpalaris i wsp. z Uniwersytetu w Salonikach w Grecji w „Obesity Reviews” tłumaczą mechanizm upośledzenia jakości szkieletu.

Przez lata sądzono, że otyłość mogła chronić przed złamaniami m.in. poprzez większe obciążanie szkieletu, co mogłoby stymulować kościotworzenie. Sugerowano także, że wyściółka tłuszczowa może działać jak bufor wobec siły działającej na tkankę kostną podczas upadku i dzięki temu chronić przed złamaniem. Ponadto w wielu pracach udowadniano, że zwiększona masa ciała oraz BMI korelują ze zwiększoną gęstością mineralną kości (BMD, ang. bone mineral density) oraz że spadek masy ciała powoduje upośledzenie tkanki kostnej. Zależność ta miała występować niezależnie od wieku, nawet w okresie dojrzewania. Przekonanie to tłumaczono także tym, że zagrożeni złamaniem są pacjenci niedożywieni, których BMI wynosi poniżej 20 kg/ m². Parametr ten ma swoje zastosowanie m.in. jako czynnik ryzyka złamania w kalkulatorze FRAX, przydatnym w wykrywaniu osteoporozy. Przy BMI 20 kg/m² w porównaniu do BMI 25 kg/m² względne ryzyko złamania biodra wzrasta dwukrotnie. Otyłość z kolei nie jest oceniana w kalkulatorze FRAX.