Koniec wakacji w kalendarzu kardiologów wyznacza zjazd ESC. W tym roku opublikowano m.in. nowe wytyczne dotyczące postępowania w przewlekłych zespołach wieńcowych. Dokument ten stanowi zaktualizowaną wersję wytycznych postępowania w stabilnej chorobie wieńcowej z 2013 roku. Nowości są widoczne już na samym początku – w nazwie wytycznych i konsekwentnej zmianie nomenklatury ze „stabilnej choroby wieńcowej” na „przewlekłe zespoły wieńcowe”.

Autorzy podkreślają w ten sposób kontinuum procesu, jakim jest miażdżyca tętnic wieńcowych, i przedstawiają „przewlekłe zespoły wieńcowe” jako formę dynamicznej choroby, która może przybierać w swoim naturalnym przebiegu różne postacie, w tym przechodzić w postać „ostrych zespołów wieńcowych”.

Obraz kliniczny choroby wieńcowej

Obraz kliniczny choroby wieńcowej jest wypadkową długofalowego, wieloletniego, powolnego procesu arteriosklerozy oraz dynamicznego, nagłego i zagrażającego życiu procesu aterotrombozy. Spójne nazewnictwo ma podkreślać ciągłość procesu patofizjologicznego i zaznaczać konieczność stałego leczenia, ale także możliwość modyfikacji ryzyka pacjentów na każdym etapie choroby.

Przewlekłe zespoły wieńcowe stanowią zespół stanów klinicznych wynikających z miażdżycy tętnic wieńcowych. W praktyce klinicznej występują w formie jednego z sześciu typowych scenariuszy klinicznych:

1. Pacjenci z podejrzeniem choroby wieńcowej i stabilnymi objawami dławicowymi lub dusznością wysiłkową.

2. Pacjenci z rozpoznaniem niewydolności serca de novo lub rozpoznaniem dysfunkcji skurczowej lewej komory, u których podejrzewa się chorobę wieńcową.

3. Pacjenci po przebytym ponad rok temu ostrym zespole wieńcowym lub po niedawnej rewaskularyzacji wieńcowej, niezależnie czy mają obecnie objawy, czy nie.

4. Pacjenci po upływie roku od pierwszego rozpoznania choroby wieńcowej lub rewaskularyzacji wieńcowej, niezależnie czy mają obecnie objawy, czy nie.

5. Pacjenci z podejrzeniem bądź rozpoznaniem dławicy naczynioskurczowej lub mikronaczyniowej.

6. Pacjenci bez objawów klinicznych, z rozpoznaniem miażdżycy tętnic wieńcowych postawionym podczas badań przesiewowych.

Wszystkie powyższe scenariusze łączy wspólny mianownik przewlekłego zespołu wieńcowego, ale może je różnić rokowanie dotyczące przyszłych incydentów sercowo-naczyniowych. Co więcej, zarówno ryzyko, jak i postacie choroby wieńcowej mogą ewoluować w czasie, podlegać modyfikacji poprzez zmiany stylu życia, stosowaną farmakoterapię i procedury rewaskula-ryzacji.