Każdego roku na świecie z powodu cukrzycy umiera ok. 1,6 mln osób. W Polsce na cukrzycę cierpi ponad 2 mln osób, co stanowi ok. 8 proc. populacji dorosłych, z czego 20 proc. nie jest świadome problemu.

Oprócz wyzwania, jakim jest zwiększenie wykrywalności choroby, kolejnym jest poprawa skuteczności terapii. Leczenie cukrzycy powinno prowadzić nie tylko do uzyskania wartości docelowych w zakresie glikemii, ale też do identyfikacji i kontroli wszystkich pozostałych elementów wpływających na całkowite ryzyko sercowo-naczyniowe, w tym kontroli ciśnienia tętniczego, lipidogramu oraz masy ciała, a także zaprzestania palenia tytoniu. U chorych na cukrzycę jedynie kompleksowa interwencja obejmująca zmianę stylu życia oraz intensywne leczenie hipotensyjne, hipoglikemizujące i hipolipemizujące może w istotny sposób obniżyć ryzyko sercowo-naczyniowe.

Istotną zmianą w farmakoterapii cukrzycy było wprowadzenie leków z grupy inhibitorów kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 (SGLT-2), tzw. flozyn.