Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (AMD − age-related macular degeneration) dotyka około 25 mln ludzi na świecie. Według danych szacunkowych w Polsce z tym problemem zmaga się 1,5-2 mln osób. AMD może się rozwinąć już po 50 r.ż. i stopniowo postępować. A wszystko zaczyna się dość niewinnie. Najpierw proste linie zaczynają falować, drukowane litery są rozmazane, a poszczególne przedmioty podstępnie zmieniają kształt i wielkość. Nawet najbardziej soczyste barwy widzimy jako wypłowiałe. Wreszcie przed oczami pojawia się szara lub czarna kropka, która istotnie ogranicza pole widzenia.

− Plamka to centralna część siatkówki oka, która odpowiada za ostre widzenie i rozpoznawanie barw – tłumaczy dr n. med. Piotr Fryczkowski, okulista ze Szpitala Okulistycznego Retina w Warszawie. − Dzięki niej widzimy centralnie, czyli możemy dostrzegać najdrobniejsze szczegóły obrazu oraz pisać i czytać. Ma średnicę zaledwie 3-4 mm, ale tworzy większość kory wzrokowej w mózgu. Dlatego nawet najmniejsze uszkodzenie tego obszaru może spowodować poważne ograniczenie widzenia centralnego, a co za tym idzie utrudnienie widzenia szczegółów lub tekstu. Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem istotnie pogarsza jakość życia pacjentów.

Sucha i mokra postać choroby

Istnieją dwie postaci AMD: tzw. suche AMD oraz neowaskularne AMD (inaczej mokre).

− Sucha postać AMD występuje częściej, bo u około 9 na 10 pacjentów z AMD. W tej postaci choroby dochodzi do gromadzenia się produktów metabolizmu widzenia (tzw. druzy) pod siatkówką i powolnego ścieńczania warstw plamki żółtej, wynikającego z obumierania komórek, których organizm nie odbudowuje. Ta postać choroby rozwija się bardzo wolno i najczęściej atakuje dopiero po 60 r.ż. Uszkodzenie plamki żółtej pogłębia się i w związku z tym następuje powolna utrata widzenia centralnego – wyjaśnia dr Fryczkowski.