Zespół krętarzowy (zespół bólowy krętarza większego; GTPS − greater trochanteric pain syndrome) to schorzenie rozpoznawane z częstością od 1,8 do 5,6 na 1000 pacjentów rocznie, najczęściej w przedziale wiekowym 40-60 lat, 2-4 razy częściej u kobiet^1-3. Do objawów charakteryzujących zespół krętarzowy należą przewlekły ból w bocznej okolicy stawu biodrowego, promieniujący do proksymalnej części uda lub do pośladka, szczególnie odczuwany podczas aktywności fizycznej, palpacyjna tkliwość krętarza większego kości udowej^4,5, a także osłabienie mięśni odwodzących kończynę dolną. U części pacjentów ból odczuwany jest po zewnętrznej stronie kończyny dolnej od stawu biodrowego do stawu kolanowego⁶.

Dokładna przyczyna występowania zespołu krętarzowego nie jest znana⁷. Za częstą obecność tego schorzenia u kobiet uważa się zwiększone uwypuklenie krętarzy większych kości udowej, będące następstwem szerszej budowy miednicy w porównaniu z miednicą męską, co w konsekwencji prowadzi do zwiększonego napięcia pasma biodrowo-piszczelowego⁸.

Podczas wykonywania ruchów w obrębie stawu biodrowego dochodzi do powstawania mikrourazów ścięgien mięśni pośladkowych w miejscu ich dystalnych przyczepów na krętarzu większym kości udowej, co prowadzi do degeneracji ścięgien oraz powstawania procesu zapalnego⁹. Zmniejszenie kąta szyjkowo-trzonowego powodujące kompresję ścięgna mięśnia pośladkowego średniego w okolicy przyczepu na krętarzu większym kości udowej również uznawane jest za potencjalną przyczynę zespołu krętarzowego¹⁰. Czynnikami ryzyka występowania tego schorzenia są różnice w długości kończyn dolnych, choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego i/lub kolanowego, wiek, otyłość oraz płeć^4,6,11.

Diagnostyka

Bardzo ważnym elementem diagnostyki zespołu krętarzowego jest badanie fizykalne. Należy kompleksowo ocenić układ mięśniowo-szkieletowy, uwzględniając cechy obrzęku, siłę mięśniową, zakres ruchu, ocenę chodu oraz ciągłość skóry. W badaniu przedmiot...