Egzamin z interny

Egzamin z interny

Do­bre przy­go­to­wa­nie się do eg­za­mi­nu spe­cja­li­za­cyj­ne­go z tak ob­szer­ne­go dzia­łu me­dy­cy­ny, ja­kim są cho­ro­by we­wnętrz­ne, jest za­da­niem trud­nym. Na eg­za­mi­nach zda­rza­ją się py­ta­nia do­ty­czą­ce za­gad­nień, w któ­rych przy­pad­ku ko­niecz­na jest zna­jo­mość naj­now­szych pu­bli­ka­cji, gdyż wie­dza pod­ręcz­ni­ko­wa nie da­je pew­no­ści wy­bo­ru pra­wi­dło­wej od­po­wie­dzi. Waż­ne jest jed­nak nie tyl­ko przy­swa­ja­nie sta­le ak­tu­ali­zo­wa­nej wie­dzy, lecz tak­że umie­jęt­ność roz­wią­zy­wa­nia te­stów. Chcąc po­móc czy­tel­ni­kom w do­brym przy­go­to­wa­niu się do spraw­dzia­nu, co mie­siąc pu­bli­kuje­my py­ta­nia te­sto­we, któ­rych for­ma jest bar­dzo zbli­żo­na do py­tań eg­za­mi­na­cyj­nych. Przy każ­dym z py­tań za­miesz­cza­my kon­sul­to­wa­ny przez wy­bit­ne­go spe­cja­li­stę opis, któ­ry po­wi­nien po­zwo­lić na zna­le­zie­nie pra­wi­dło­wej od­po­wie­dzi. Za­gad­nie­nia, do któ­rych uło­żo­ne są py­ta­nia, zo­sta­ły na­de­sła­ne przez czy­tel­ni­ków. Pro­po­zy­cje ko­lej­nych te­ma­tów, któ­re zda­niem Pań­stwa war­to za­mie­ścić w re­pe­ty­to­rium, pro­si­my nad­sy­łać na ad­res: re­pe­ty­to­rium@me­di­cal­-tri­bu­ne.pl

1. Pierwotnym zaburzeniem w kwasicy nieoddechowej (metabolicznej) jest:

1. Zmniejszenie ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi

2. Zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi

3. Zwiększenie pH krwi

4. Zwiększenie ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla we krwi

5. Zmniejszenie ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla we krwi

Pierwotnym zaburzeniem w kwasicy nieoddechowej jest utrata wodorowęglanów i następnie zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi lub wzrost stężenia jonów wodorowych we krwi. Zmiany ciśnienia parcjalnego tlenu stanowią o wydolności oddychania, a nie o zaburzeniach równowagi kwasowo-zasadowej, natomiast pierwotne zmiany ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla to zaburzenia oddechowe.

2. Zwiększona luka anionowa może świadczyć o:
1. Kwasicy nieoddechowej, będącej następstwem nadmiaru nielotnych kwasów

2. Utracie kwasu solnego w wyniku wymiotów

3. Kwasicy oddechowej będącej następstwem kumulacji dwutlenku węgla

4. Utracie wodorowęglanów przez przewód pokarmowy (biegunka)

5. Zwiększonym stężeniu sodu w surowicy

Luka anionowa wyliczana ze wzoru Na+-(Cl-+HCO3-) reprezentuje pulę niezmierzonych anionów obecnych w osoczu krwi, a nieuwzględnionych we wzorze. W przebiegu kwasicy nieoddechowej dochodzi do retencji anionów nielotnych kwasów (np. PO43-, SO42-, anionów kwasów organicznych), co przy zachowaniu prawa elektroobojętności płynów ustrojowych prowadzi do zwiększenia luki anionowej. Na skutek utraty HCl przez przewód pokarmowy może rozwinąć się alkaloza nieoddechowa. Oddechowe zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej nie zmieniają luki anionowej, a stężenie sodu jest jednym z elementów jej równania. Biegunka prowadzi do rozwoju kwasicy nieoddechowej z prawidłową luką anionową.


3. Hiperkaliemia nie jest możliwym następstwem:

1. Kwasicy nieoddechowej

2. Zespołu Conna

3. Leczenia spironolaktonem

4. Leczenia inhibitorem ACE

5. Leczenia β-adrenolitykem

Spośród wymienionych sytuacji jedynie zespół Conna, czyli pierwotny hiperaldosteronizm, nie wiąże się z wystąpieniem hiperkaliemii. Stosowanie spironolaktonu, inhibitorów ACE iβ-adrenolityków może prowadzić do hiperkaliemii w mechanizmie hamowania układu renina-angiotensyna-aldosteron, a w przypadku β-adrenolityków także przez bezpośredni wpływ na pompę sodowo-potasową w mięśniach poprzecznie prążkowanych.

4. W leczeniu hiperkaliemii nie stosuje się:

1. Insuliny

Do góry