Konsultacje – inni specjaliści do internistów
Lekarz chorób zakaźnych odpowiada na pytania internistów
dr hab. n. med. Ernest Kuchar
dr n. med. Monika Wanke-Rytt
1. Jakie przypadki wymagają pilnego skierowania chorego na oddział chorób zakaźnych?
Pilnego skierowania na oddział chorób zakaźnych lub w razie potrzeby na inny oddział, który zapewni odpowiednie leczenie (np. oddział intensywnej terapii medycznej, neuroinfekcji lub chorób płuc i gruźlicy), wymagają dwie w większości pokrywające się grupy pacjentów:
a. Chorzy wymagający bezwzględnie leczenia szpitalnego z powodu ciężkiego przebiegu i możliwych groźnych powikłań choroby zakaźnej. Choroby spełniające powyższe kryteria: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, sepsa, zapalenie mózgu, krwista biegunka, choroby tropikalne: malaria, denga, żółta gorączka i pozostałe gorączki krwotoczne, dur brzuszny, czerwonka pełzakowa, wścieklizna, zatrucie jadem kiełbasianym, tężec oraz podejrzenie powyższych.
b. Pacjenci stanowiący zagrożenie epidemiczne dla otoczenia. Zgodnie z obowiązującymi przepisami („Ustawa o chorobach zakaźnych”) obowiązkowej hospitalizacji (niekoniecznie na oddziale zakaźnym) podlegają:
- osoby chore na gruźlicę w okresie prątkowania oraz osoby z uzasadnionym podejrzeniem o prątkowanie
- osoby chore i podejrzane o zachorowanie na:
- błonicę
- cholerę
- dur brzuszny
- dury rzekome A, B, C
- dur wysypkowy (w tym choroba Brilla-Zinssera)
- dżumę
- grypę H7 i H5 (ptasia grypa)
- ostre nagminne porażenie dziecięce (poliomyelitis) oraz inne ostre porażenia wiotkie, w tym zespół Guillaina-Barrégo
- ospę prawdziwą
- zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS – severe acute respiratory syndrome)
- tularemię
- wąglik
- wściekliznę
- zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu
- wirusowe gorączki krwotoczne, w tym żółtą gorączkę.
2. Jaki rodzaj ekspozycji na materiał biologiczny wymaga pilnej konsultacji u specjalisty chorób zakaźnych?
Pilnej konsultacji wymaga ekspozycja wiążąca się z realnym ryzykiem zakażenia, w stosunku do którego istnieją możliwości profilaktyki poekspozycyjnej. Krew i inne materiały biologiczne (np. nasienie, wydzielina pochwowa, płyny ustrojowe, zwłaszcza...
Profilaktyka poekspozycyjna jest możliwa w przypadku większości zakażeń bakteryjnych (np. zakażenia meningokokowe, krztusiec, kiła, rzeżączka, wąglik, borelioza z Lyme*) oraz wybranych chorób wirusowych, jak zakażenie HBV, HIV, WZW typu A, ospa wietrzna, odra, wścieklizna i grypa. Profilaktyka polega na możliwie szybkim usunięciu materiału zakaźnego oraz podaniu leków przeciwdrobnoustrojowych, swoistych przeciwciał i/lub poekspozycyjnych szczepieniach ochronnych.