Program edukacyjny: dermatologia

Zmiany skórne u chorego z AIDS

lek. Agnieszka Rusin-Tupikowska

dr med. Joanna Maj

Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii we Wrocławiu
Medycyna po Dyplomie 2009; (18); 12 (165): 121-125
Program edukacyjny akredytowany przez Polskie Towarzystwo Dermatologiczne i koordynowany przez prof. dr. hab. med. Eugeniusza Barana

Adres do korespondencji: lek. Aleksandra Batycka, Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii, ul. Chałubińskiego 1, Wrocław ola.batycka@interia.pl

Opis przypadku

Small rycina 1. fmt

Rycina 1. Erytrodermia u pacjenta z pełnoobjawowym AIDS

Small rycina 2. opt

Rycina 2. Zmiany rumieniowo-złuszczające na kończynach dolnych

Small rycina 3. opt

Rycina 3. Rozległe zmiany rumieniowo-złuszczające na pośladkach. Liczne przeczosy i strupy

35-letni mężczyzna uzależniony od substancji psychoaktywnych z rozpoznanym 3 lata temu AIDS, obecnie w stadium C3, chorujący także na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B i C, został przyjęty do Kliniki Dermatologii w celu diagnostyki i leczenia zmian skórnych, które kilka tygodni temu zajęły powierzchnię całego ciała i zaczęły powodować nasilone objawy ogólne. Przy przyjęciu na skórze widoczne były rozległe zmiany rumieniowe, wysiękowe i złuszczające, pokryte żółtymi, nawarstwionymi strupami. Na powierzchni grzbietowej rąk obserwowano rozpadliny, a na plecach sączące się nadżerki. Na błonach śluzowych jamy ustnej i gardła stwierdzono naloty grzybicze. W badaniu fizykalnym zanotowano pojedyncze zmiany osłuchowe, głównie o charakterze furczeń. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono zwiększone stężenie białka C-reaktywnego, nieznacznie zwiększoną aktywność gammaglutamylotranspeptydazy, a także niewielką niedokrwistość i limfocytopenię, zwiększoną liczbę monocytów, nieznaczną eozynofilię. Pacjent w chwili przyjęcia do kliniki był w stanie ogólnym średnio ciężkim. Miał drżenia mięśniowe, odczuwał głód, zimno oraz świąd i ból skóry. Temperatura ciała dochodziła do 38ºC. W terapii zastosowano parenteralne leczenie przeciwgrzybicze (flukonazol) i przeciwbakteryjne (doksycyklina) oraz lek przeciwhistaminowy (klemastynę). Zewnętrznie zastosowano aerozole zawierające substancje odkażające, maści zawierające steroidy i natłuszczające. Uzyskano znaczne złagodzenie zmian skórnych i ustąpienie objawów podmiotowych. Pacjenta przekazano do kliniki chorób zakaźnych celem dalszego leczenia antyretrowirusowego.

Pytania (może być więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź):

1. W przedstawionym przypadku najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

a) Łojotokowe zapalenie skóry

b) Zespół Sezary’ego

c) Kandydoza skóry

d) Bakteryjna angiomatoza

2. W przebiegu nabytego zespołu upośledzenia odporności (AIDS) zmiany skórne mogą mieć charakter:

a) Uogólnionego zapalenia skóry (erytrodermia)

b) Uogólnionego zapalenia skóry z obfitym złuszczaniem

c) Osutek plamistych

d) Osutek plamisto-wysiękowych i pęcherzykowych

3. Zmiany skórne w łojotokowym zapaleniu skóry:

a) Nigdy nie zajmują owłosionej skóry głowy

b) Nigdy nie zajmują fałdów skórnych i zgięć stawowych

c) Najczęściej są umiejscowione w za uszami, na czole, brwiach, w fałdach nosowo-policzkowych

Do góry