Szanowni Państwo,

Jerzy Polański

Drogie Koleżanki i Koledzy!

Minęły 3 miesiące, 6 miesięcy a nawet 9 miesięcy od wyboru nowego rządu, który już się całkiem zestarzał. Wiele kobiet w tym czasie donosiło i urodziło dzieci, a obiecane rozwiązania w ochronie zdrowia nie zostały nawet zapoczątkowane. W dalszym ciągu jesteśmy w okresie mglistych obietnic, mimo deklaracji posiadania gotowych rozwiązań w okresie kampanii przedwyborczej. Czas mija, problemy narastają, zadłużenie placówek rośnie, drastycznie maleje liczba białego personelu i tylko samozadowolenie rządu pozostaje niezmienne. Patrząc na stracony czas, należy otwarcie powiedzieć, że problemy organizacji ochrony zdrowia przerastają polityków. Niewątpliwie do problemów wymagających pilnego rozwiązania należą:

1. Niedobór lekarzy spowodowany emigracją zarobkową, starzeniem się kadry, gwałtownie zmniejszającym się naborem na studia medyczne. Braki w obsadzie lekarskiej dodatkowo potęgowane są europejską dyrektywą czasu pracy i okresem urlopowym. Lekarze odchodzą także na lepiej płatne stanowiska do placówek bez „ostrych dyżurów”, jak np. instytuty resortowe. Młodzi lekarze chętniej wybierają wąskie specjalizacje, pozwalające na krótszy czas szkolenia i szybsze prawo do prywatnego gabinetu lub praktyki. W takiej sytuacji nieprzemyślane publiczne wypowiedzi przedstawiciela ministerstwa zdrowia o sposobach pozyskiwania lekarzy przez dyrektorów szpitali są wyjątkowo irytujące. Samo ministerstwo nie ma koncepcji na rozwiązanie problemu, a innych krytykuje! Brak bowiem m.in. spójnego planu kształcenia lekarzy dla pokrycia wakatów w placówkach publicznych.

2. Zadłużanie się placówek ochrony zdrowia w następstwie wymuszonych podwyżek zarobków pracowników białego personelu, bez podniesienia nakładów na ochronę zdrowia czy prawidłowego wyliczenia kosztów najczęściej wykonywanych i najdroższych procedur, dla których wyliczone w innych krajach koszty są wielokrotnie wyższe niż kwoty wypłacane przez NFZ. Społeczeństwo okłamywane jest natomiast przykładami dobrej sytuacji finansowej placówek prywatnej służby zdrowia, które nie leczą najciężej chorych.

3. Brak konsultantów na stanowiskach, z których zostali odwołani poprzednicy.

Wobec zapowiedzi sprywatyzowania lecznictwa nie można przemilczeć sprawy przygotowania kadry do przyszłych rad nadzorczych. Z jakich środków będą wypłacane ich wynagrodzenia? Premier zapowiedział, że nie da pieniędzy z systemu lekarzom, a z czego zapłaci radom nadzorczym? W tej sytuacji jedynym rozwiązaniem jest odwrócenie uwagi od własnej bezradności i kolejne nagonki na lekarzy. Skąd my to znamy? Poprzednie rządy krytykowane przez PO robiły to samo.

Wracając do „Medycyny po Dyplomie”, w lipcowym numerze sympozjum poświęcone jest nowotworom piersi. Także w tym zeszycie obok innych doniesień zamieszczamy wiele artykułów w ramach programów edukacyjnych. Przekazując ten zeszyt do rąk Państwa, kolegów i koleżanek, życzę czytelnikom przyjemnej lektury i zapraszam do stałych kontaktów z czasopismem.