Opis przypadku

18-letnia pacjentka, chorująca od 7 r.ż. na cukrzycę typu 1, została przyjęta do kliniki w trybie pilnym w celu leczenia zmian skórnych, które pojawiły się w 10 dobie antybiotykoterapii prowadzonej w Szpitalu Chorób Zakaźnych z powodu podejrzenia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i sepsy o etiologii gronkowcowej. W terapii stosowano ceftriakson, klindamycynę, amikacynę oraz flukonazol. Kontrolne badania płynu mózgowo-rdzeniowego nie wykazały odchyleń od stanu prawidłowego. Przy przyjęciu na oddział dermatologiczny na skórze twarzy, tułowia i kończyn stwierdzono liczne rumieniowe grudki z zaznaczonym miejscami objawem Köbnera. W okolicach anogenitalnych widoczne były rozległe nadżerki. Na podudziach i przedramionach obserwowano pojedyncze ogniska zgrupowanych krost z wąską rumieniową otoczką.¹ Zmianom skórnym towarzyszyła gorączka sięgająca 38ºC oraz złe ogólne samopoczucie. W badaniach laboratoryjnych wykazano podwyższony poziom glukozy w surowicy oraz wykładników stanu zapalnego. Ze względu na niejasny obraz kliniczny pobrano wycinek ze zmian skórnych do badania immunofluorescencyjnego i histopatologicznego. W badaniu immunofluorescencyjnym nie obserwowano fenomenów immunologicznych. W obrazie histopatologicznym widoczna była duża liczba krost podrogowych, umiarkowana akantoza, obrzęk naskórka, zwyrodnienie wodniczkowe komórek podstawnych oraz miejscowo zatarcie granicy skórno-naskórkowej. Zwracał uwagę dość obfity polimorficzny naciek zapalny oraz wyraźny epidermotropizm.² Ojciec pacjentki chorował na łuszczycę. W terapii w pierwszej kolejności odstawiono dotychczas podawane leki, a następnie zastosowano cyklosporynę w dawce początkowej 300 mg/24 h, uzyskując stopniową remisję zmian skórnych.