Badania kliniczne dotyczące sepsy

David Saunders MBBS FRCA1

Simon V Baudouin MD FRCP2

1Research Fellow in Critical Care Medicine

2Senior Lecturer in Critical Care Medicine and Consultant Physician

The Royal Victoria Infirmary, Newcastle-upon-Tyne Clinical trials in sepsis Clinical Medicine 2005;5:431-4

Tłum. dr n. med. Dorota Gawlikowska

Epidemiologia

Na całym świecie sepsa staje się coraz poważniejszym problemem.1 Na podstawie danych z lat 1995-2000 (pochodzących z 91 oddziałów intensywnej terapii) częstość występowania ciężkiej sepsy w populacji Anglii, Walii i Irlandii Północnej szacuje się na 51 ze 100 tys. osób.2 Ocenia się również, że u 27% pacjentów przyjmowanych na OIT objawy ciężkiej sepsy rozpoznawane są w ciągu pierwszych 24 godzin. Choroba odpowiada za wykorzystanie 45% łóżkodni na oddziałach intensywnej terapii, a śmiertelność szpitalna sięga 47%. Częstość występowania sepsy w Wielkiej Brytanii wzrasta. Porównując lata 1996-97 i 2001--02 zaobserwowano wzrost zachorowań o 53%.3

Sepsa coraz częściej występuje wśród osób hospitalizowanych, a śmiertelność z jej powodu przekracza 40%

W Wielkiej Brytanii sepsa odpowiada za 45% łóżkodni na oddziałach intensywnej terapii

Główną przyczyną rozwoju sepsy jest aktywacja wrodzonego układu immunologicznego przez receptory rozpoznające wzorzec drobnoustroju, zwane TLR

Poprawie wyników leczenia chorych z ciężką sepsą sprzyja wczesna ukierunkowana resuscytacja

W sepsie często zaburzone jest indukowane stresem wydzielanie kortyzolu; podawanie niewielkich fizjologicznych dawek glikokortykosteriodów poprawia wyniki leczenia chorych w ciężkim stanie

Leczenie rekombinowanym aktywowanym białkiem C – naturalnym czynnikiem przeciwkrzepliwym i przeciwzapalnym, poprawia przeżycie w ciężkiej sepsie

Rezultaty leczenia poprawia przestrzeganie protokołów opieki, takich jak wytyczne Surviving Sepsis Campaign

Patofizjologia

Dzięki badaniom naukowców zajmujących się biologią komórkową i molekularną poznano podstawowe patomechanizmy odpowiedzialne za rozwój sepsy.1,4 Tylko w niewielkim stopniu wiedza ta przekłada się jednak na poprawę wyników leczenia.

Sepsa jest skutkiem nieprawidłowej odpowiedzi organizmu na zakażenie.5 Jej rozwój prowadzi do wstrząsu – gwałtownej niewydolności wielonarządowej: niewydolności oddechowej, nerek i układu krążenia oraz zaburzeń neurologicznych. Czynnikiem sprawczy...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Randomizowane badania kliniczne

Z powodu zapalnego charakteru sepsy, wiele wstępnych badań nad jej leczeniem dotyczyło glikokortykosteroidów. We wszystkich leki te stosowano w standardowych dawkach i relatywnie krótko. W największym [...]

Resuscytacja

Nieskuteczność nowych preparatów w leczeniu ciężkiej sepsy spowodowała, że kilku badaczy postanowiło ponownie rozważyć wcześniejsze metody leczenia. Punktem zwrotnym było badanie Riversa [...]

Kierunki przyszłych badań klinicznych nad leczeniem sepsy

Pomimo „pozytywnych” wyników przedstawionych przez kilka randomizowanych badań klinicznych dotyczących leczenia sepsy, następstwa leczenia w większości badań okazały się jednak rozczarowujące.20 Tłumaczy [...]

Do góry