Pojęcie prawdomówności rozważane jest w medycynie głównie w aspekcie informowania chorego o rozpoznaniu. Przez stulecia ukrywanie przed chorym przykrej prawdy stanowiło jedną z podstawowych zasad postępowania lekarskiego. Warto jednak zdać sobie sprawę z tego, że zasady te zostały ukształtowane i miały sens w czasach, kiedy medycyna miała tak niewiele do zaoferowania. Lekarz mógł co najwyżej postawić właściwe rozpoznanie i zdać się na uzdrawiające moce natury. Bardzo niewielu potencjalnie śmiertelnych chorych można było wyleczyć, nie miało więc najmniejszego sensu odbieranie im tej odrobiny nadziei. Współczesna medycyna, stosująca metody tak radykalne jak rozległe operacje nowotworów, przeszczepienia narządów i intensywna chemioterapia, nie może sobie pozwolić na ukrywanie prawdy przed chorym. To chory, mając pełną wiedzę o rokowaniu w swojej chorobie, akceptuje jeden z proponowanych mu sposobów leczenia i bierze na siebie brzemię, tak jak w chemioterapii nowotworów, nieuniknionych i często bardzo przykrych działań niepożądanych, wiedząc jaka jest stawka w grze, którą wraz z lekarzem prowadzą w walce z chorobą.