Laryngologia
Skrzywienie przegrody nosa – co każdy internista wiedzieć powinien
lek. Agnieszka Remjasz-Jurek
lek. Tomasz Bryk
- Trudności diagnostyczne skrzywień przegrody nosa (SPN) wynikające ze zróżnicowanych i często niejednoznacznych objawów, a także znaczenie badań endoskopowych i obrazowych – nieocenionych w prawidłowej diagnostyce
- Metody leczenia pacjentów z SPN – od leczenia zachowawczego z zastosowaniem donosowych glikokortykosteroidów lub leków antyhistaminowych po techniki chirurgiczne
- Rola interdyscyplinarnego podejścia do opieki nad pacjentem z SPN – współpraca specjalistów medycyny wewnętrznej m.in. z otolaryngologami, alergologami i logopedami
Skrzywienie przegrody nosa to powszechne zaburzenie anatomiczne, które może mieć istotne konsekwencje dla zdrowia pacjenta. W artykule omówiono anatomię, etiologię, symptomatologię, choroby współistniejące oraz najnowsze postępy w diagnostyce i leczeniu SPN. Celem pracy jest przybliżenie problematyki SPN specjalistom chorób wewnętrznych, którzy często stanowią pierwszą linię w opiece nad pacjentami zgłaszającymi się z problemami pośrednio lub bezpośrednio związanymi z SPN. Zrozumienie patofizjologii SPN oraz umiejętność rozpoznania objawów wskazujących na konieczność interwencji laryngologicznej są kluczowe dla zapewnienia optymalnej opieki cierpiącym na to schorzenie pacjentom.
Wybrane zagadnienia z zakresu anatomii
Przegroda nosa jest istotnym elementem układu oddechowego, którego głównym zadaniem jest podział jamy nosowej na dwie osobne przestrzenie oraz kierowanie przepływu powietrza do dróg oddechowych1. Przegroda nosa składa się z trzech części: błoniastej, chrzęstnej i kostnej. Część błoniasta stanowi początkowy, ruchomy odcinek przegrody nosa, część chrzęstna jest zbudowana z chrząstki przegrody nosa, natomiast część kostna obejmuje lemiesz oraz blaszkę pionową kości sitowej. Przegroda nosa jest wyścielona błoną śluzową, która pokrywa w przeważającej większości nabłonek wielorzędowy migawkowy zawierający liczne komórki kubkowe. W górnej części przegrody nosa jest zlokalizowane niewielkie pole węchowe pokryte nabłonkiem węchowym. Błona śluzowa przegrody nosa luźno spoczywa na okostnej i ochrzęstnej, dzięki czemu łatwo się oddziela podczas przeprowadzania zabiegów rynochirurgicznych. W dnie przegrody nosa znajduje się szczątkowa postać narządu lemieszowo-nosowego (narządu Jacobsona)2. U większości ssaków jest on dodatkowym narządem zmysłów wrażliwym na feromony, czyli substancje wpływające na zachowania, głównie seksualne, innych osobników tego samego gatunku. Narząd Jacobsona u ludzi nie ma chemoreceptorów, choć naukowcy odkryli receptory odpowiadające na feromony w błonie śluzowej nosa, które znajdują się tuż obok receptorów węchowych3.
