1

Pacjentka, lat 51, z cukrzycą typu 2, neuropatią cukrzycową, dyslipidemią oraz nadciśnieniem tętniczym, aktualnie przyjmuje: dapagliflozynę 10 mg/24 h, metforminę XR 2000 mg, atorwastatynę/ezetymib 40 mg + 10 mg oraz skojarzenie telmisartanu z indapamidem 80 mg + 2,5 mg. Z uwagi na objawy neuropatii cukrzycowej, które wystąpiły, pacjentka zgłosiła się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), a następnie do lekarza neurologa, który zlecił stosowanie wenlafaksyny w dawce dobowej 75 mg. Po rozpoczęciu stosowania wenlafaksyny nie dość, że nie doszło do poprawy kontroli bólu, to dodatkowo nasiliło się uczucie palenia i pieczenia stóp obustronnie, narastające znacznie w godzinach nocnych.

Jakie mogą być przyczyny dolegliwości, które uległy nasileniu po zastosowaniu wenlafaksyny?

A. Wenlafaksyna jest przeciwwskazana u pacjentów z neuropatią cukrzycową

B. Wenlafaksynę w bólu neuropatycznym zawsze należy stosować w połączeniu z gabapentyną

C. Dawka wenlafaksyny 75 mg/24 h hamuje wyłącznie wychwyt zwrotny serotoniny i może nasilać objawy neuropatii cukrzycowej

D. Nasilenie bólu jest konsekwencją interakcji wenlafaksyny z dapagliflozyną

2

Pacjent, lat 34, z rozpoznaną depresją z towarzyszącą bezsennością, przyjmuje escitalopram w dawce 10 mg/24 h w skojarzeniu z eszopiklonem 2 mg na noc. Leczenie toleruje dobrze, po wdrożeniu leków zarówno przeciwdepresyjnego, jak i nasennego poprawiły się samopoczucie pacjenta oraz jakość snu. Niemniej pacjent w internecie przeczytał o ryzyku uzależnienia od niebenzodiazepinowych leków nasennych, tzw. leków Z, i podczas kolejnej wizyty u psychiatry poprosił o zmianę leku nasennego. Lekarz psychiatra odstawił eszopiklon i zlecił stosowanie hydroksyzyny w dawce 25 mg na noc. W 5 dniu stosowania hydroksyzyny u pacjenta wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia.

Przyczyną nagłego zatrzymania krążenia jest:

A. Odstawienie eszopiklonu

B. Jednoczesne połączenie escitalopramu i hydroksyzyny

C. Niepożądane działanie escitalopramu

D. Nagłe zatrzymanie krążenia nie ma związku ze stosowaną farmakoterapią

3

Pacjent, lat 77, z rozpoznaną cukrzycą typu 2, niewydolnością serca, bezsennością oraz łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, z uwagi na współchorobowość przyjmuje: dapagliflozynę 10 mg, sitagliptynę 100 mg oraz metforminę XR 1000 mg/24 h, a także hydroksyzynę 25 mg na noc, tamsulozynę SR 0,4 mg, ramipryl 5 mg/24 h, bisoprolol 2,5 mg/24 h oraz eplerenon 50 mg/24 h. U pacjenta w ciągu ostatnich 6 miesięcy wystąpiły 3 epizody infekcji dróg moczowych, które były leczone: lewofloksacyną, ciprofloksacyną i trometamolem fosfomycyny. Podjęto decyzję o odstawieniu dapagliflozyny z uwagi na nawracające infekcje układu moczowego.