BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Zastosowanie badania wideo-EEG w diagnostyce padaczki
dr hab. n. med. Rafał Rola, prof. WIML
Wideo-EEG to badanie neurofizjologiczne pomocne w diagnostyce padaczki. Nie powinno się go jednak rutynowo wykonywać w diagnostyce tej choroby. W artykule opisano, u których pacjentów wideo-EEG dostarcza cennych danych klinicznych.
Wprowadzenie
Padaczka wiąże się z napadowym występowaniem zaburzeń bioelektrycznych grupy bądź wszystkich neuronów kory mózgu, czemu towarzyszą objawy kliniczne w postaci napadów padaczkowych. Z patofizjologicznego punktu widzenia patologiczne, spontaniczne lub indukowane wyładowania padaczkowe mogą wywodzić się z określonej grupy neuronów (napady odogniskowe) i wtórnie rozprzestrzeniać na inne rejony kory (napady częściowe złożone i wtórnie uogólnione) albo dotyczyć pierwotnie wszystkich neuronów kory (napady pierwotnie uogólnione). Symptomatologia napadów padaczkowych jest niezwykle złożona i zależy od miejsca, w którym powstają patologiczne wyładowania (strefa epileptogenna, ognisko padaczkorodne), oraz od kierunku propagacji tych wyładowań. Zaburzenia funkcjonowania poszczególnych struktur mózgu i rejonów kory mózgu (strefa objawowa) generują objawy kliniczne napadu padaczkowego.
Padaczka to jedna z częstszych chorób neurologicznych. W Polsce choruje na nią ok. 350 000 osób, w Europie ich liczba szacowana jest na 3 600 000. W tej grupie ok. 900 000 stanowią osoby <20 r.ż., 1 900 000 – osoby od 20 do 65 r.ż., 600 000 – osoby >65 r.ż. Według danych World Health Organization (WHO) za rok 2005 na całym świecie na padaczkę chorowało ponad 50 000 000 osób, a liczbę nowych zachorowań szacowano na 2 400 000/rok.
Pierwotnym zaburzeniem w etiopatogenezie padaczki jest zaburzenie pobudliwości neuronów korowych i ich patologiczna synchronizacja. U podstaw tych zjawisk mogą leżeć: 1. czynniki wrodzone, związane z mutacjami poszczególnych typów kanałów jonowych lub receptorów dla neuroprzekaźników pobudzających albo hamujących; 2. czynniki nabyte związane ze zmianą ekspresji poszczególnych typów kanałów lub receptorów dla neuroprzekaźników hamujących i/lub pobudzających. Zmiany wtórne na poziomie neuronalnym mogą zostać wywołane urazem, niedokrwieniem lub przewlekłym narażeniem na czynniki toksyczne (alkohol). Efektem nadmiernej pobudliwości błony komórkowej jest patologiczna synchronizacja grupy neuronów, które jednocześnie generują potencjały czynnościowe. Sumujące się polowe potencjały generowane w korze mózgu mogą być rejestrowane bezpośrednio z kory mózgu (ECoG – elektrokortykografia) lub z powierzchni czaszki (EEG – elektroencefalografia).