Neuroinfekcje

Autoimmunizacja poinfekcyjna – Mycoplasma pneumoniae

Angelika Czajkowska
Mateusz Jankiewicz
prof. dr hab. n. med. Joanna Zajkowska

Klinika Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku

Adres do korespondencji: prof. dr hab. n. med. Joanna Zajkowska, Klinika Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji UMB, ul. M. Skłodowskiej-Curie 24A, 15-276 Białystok; e-mail: zajkowsk@umwb.edu.pl

Przebieg infekcji wywołanej M. pneumoniae jest zazwyczaj łagodny, często dochodzi do samowyleczenia w ciągu 3-4 tygodni. Najczęściej procesem chorobowym zajęty jest układ oddechowy, ale zakażenie może także wywoływać objawy poza tym układem. Występują one w niemal 25% objawowych infekcji i mogą być hematologiczne, a także ze strony układów sercowo-naczyniowego, mięśniowo-szkieletowego, nerwowego czy skóry. Występowanie powikłań neurologicznych u pacjentów z zakażeniem wywołanym M. pneumoniae szacuje się na 6-7%.

Wprowadzenie

Procesy autoimmunizacyjne często wywołane są przez czynnik infekcyjny inicjujący stan zapalny skierowany na antygeny pochodzące od czynnika patogennego. Najwcześniej rozpoznano skutki zakłóceń immunologicznych po zakażeniu paciorkowcowym w postaci zmian narządowych, wywołanych przez przeciwciała skierowane początkowo na antygeny patogenu. Podobieństwo niektórych konformacji białkowych obcych i własnych powoduje, że własne tkanki stają się celem mechanizmów obronnych, skierowanych początkowo na patogen. Obecnie odkrywamy coraz więcej związków między początkowym zakażeniem inicjującym procesy autoimmunizacyjne, często dotyczące OUN. Wśród znanych czynników sprawczych znajdują się m.in. wirusy Coxsackie czy bakterie Campylobacter jejuni, będące przyczyną takich powikłań, jak zespół Guillaina-Barrégo czy ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia. Ostatnio włącza się do tej grupy także Mycoplasma pneumoniae.

Zakażenie Mycoplasma pneumoniae

Mycoplasma pneumoniae jest atypową bakterią wewnątrzkomórkową pozbawioną ściany komórkowej, stanowiącą główną przyczynę infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych, zwłaszcza u dzieci.1,2 Częstość zachorowań wykazuje cykliczność – epidemie występują co 2-5 lat, obejmując od jednego do kilku sezonów jesienno-wiosennych.3 W Stanach Zjednoczonych bakteria ta stanowi czynnik etiologiczny 30% domowych zapaleń płuc w populacji ogólnej, zaś u dzieci do 10 roku życia te zakażenia są nawet 10 razy częstsze. Infekcja Mycoplasma pneumoniae dotyczy 10% zapaleń płuc u osób dorosłych hospitalizowanych na oddziałach wewnętrznych oraz ponad 2% na oddziałach intensywnej terapii. Do zakażenia tym patogenem w warunkach szpitalnych dochodzi tylko u pacjentów z obniżoną odpornością (immunosupresja farmakologiczna).

Przebieg kliniczny infekcji wywołanej Mycoplasma pneumoniae jest podostry. Zakażenie przenoszone jest drogą kropelkową. Okres wylęgania trwa 2-3 tygodnie. Infekcji towarzyszą suchy kaszel, napadowy ból głowy i mięśni oraz podwyższona temperatura. ...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Powikłania neurologiczne zakażenia M. pneumoniae

Przebieg atypowego zapalenia płuc spowodowanego M. pneumoniae jest zazwyczaj łagodny, często dochodzi do samowyleczenia w ciągu 3-4 tygodni. Mimo że rzadko [...]

Diagnostyka

Diagnostyka serologiczna infekcji M. pneumoniae jest problematyczna. Winę za to ponosi zmienna użyteczność diagnostyki przeciwciał IgM wraz z wiekiem. Zwykle oznaczanie [...]

Do góry