Postępowanie w udarze zatorowym o nieznanym źródle

dr hab. n. med. Maria Łukasik

Katedra Neurologii, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Adres do korespondencji:

dr hab. n. med. Maria Łukasik

Katedra Neurologii, Uniwersytet Medyczny

im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

ul. Przybyszewskiego 49, 60-355 Poznań

e-mail: mlukasik@ump.edu.pl

  • Udar zatorowy o nieznanym źródle jako podtyp udaru kryptogennego
  • Omówienie potencjalnych przyczyn zatorowości w udarze zatorowym o nieznanym źródle, tj. niezdiagnozowanego migotania przedsionków, kardiopatii przedsionkowej, mikrozatorowości tętniczo-tętniczej, przetrwałego otworu owalnego i mikrozatorowości w przebiegu choroby nowotworowej


Koncepcja wyodrębnienia udaru zatorowego o nieznanym źródle (ESUS – embolic stroke of undetermined source) jako podtypu udaru kryptogennego powstała w 2014 r. pierwotnie na potrzeby wieloośrodkowych badań klinicznych nad skutecznością prewencji wtórnej udaru mózgu: RE-SPECT ESUS i NAVIGATE-ESUS1. Chociaż formalnie ESUS nie jest wprowadzony do żadnej z obowiązujących klasyfikacji udaru (TOAST, ASCOD), to wkrótce okazało się, że ta kategoryzacyjna innowacja może mieć znaczenie kliniczne i zmienić spojrzenie na dotychczasowe postępowanie diagnostyczne.

Najczęstszą przyczyną udaru niedokrwiennego mózgu jest krytyczne zwężenie lub niedrożność tętnic domózgowych bądź wewnątrzmózgowych (30%), choroba małych naczyń (25%) czy mikrozatorowość pochodzenia sercowego (20%). Niewielki odsetek chorych doznaje udaru z powodu innych rozpoznanych przyczyn, takich jak rozwarstwienie tętnicy szyjnej czy zapalenie naczyń (5%). U 15-20% chorych dochodzi jednak do udaru kryptogennego, którego etiologia pozostaje nieznana/nieustalona. Odsetek ten jest jeszcze większy (30%) wśród osób młodych. Diagnostyka etiologiczna udaru niedokrwiennego opiera się na wielu badaniach uzupełniających, obejmujących: neuroobrazowanie mózgowia (tomografia komputerowa, tomografia rezonansu magnetycznego), ocenę przepływu krwi w tętnicach dogłowowych i wewnątrzczaszkowych za pomocą ultrasonografii dopplerowskiej oraz diagnostykę koagulologiczną i kardiologiczną, w której zakres wchodzą badania: EKG, EKG holter oraz echokardiografia przezklatkowa. Diagnostyka etiologiczna u osób <50 r.ż. oprócz echokardiografii przezprzełykowej obejmuje rozszerzone badania hematologiczne w celu wykluczenia wrodzonych i nabytych trombofilii, m.in. wynikających z układowych chorób tkanki łącznej. Powyższy rutynowy zestaw badań pozwala na ustalenie etiologii 80-85% udarów. Populacja chorych, u których przyczyna udaru pozostaje nieznana, jest zatem dość liczna. Ustalenie przyczyny jest ważne przede wszystkim w kontekście zastosowania optymalnej prewencji wtórnej, która zależy od typu udaru.

W 2014 r. międzynarodowy zespół badaczy Cryptogenic Stroke/ESUS International Working Group wysunął hipotezę, że większość udarów kryptogennych jest spowodowana mikrozatorowością różnego pochodzenia i zaproponował przeprowadzenie badań klinicznych...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Potencjalne źródła zatorowości w ESUS

Przyjmuje się, że mikrozatorowość będąca efektem migotania przedsionków (AF – atrial fibrillation) może odpowiadać za jedną trzecią wszystkich udarów. Udary w [...]

Rokowanie po wystąpieniu ESUS

Zgodnie z danymi pochodzącymi z rejestrów klinicznych pacjenci z ESUS są młodsi i rzadziej obciążeni klasycznymi czynnikami ryzyka chorób naczyniowych. Średnie [...]

Badania farmakokliniczne w ESUS

Z uwagi na to, że etiologia udaru determinuje sposób postępowania w prewencji wtórnej, przeprowadzono specjalnie zaprojektowane badania kliniczne mające na celu [...]

Leczenie

Ze względu na to, że w badaniach klinicznych nie potwierdzono jednoznacznie większej skuteczności ani bezpieczeństwa leczenia antykoagulacyjnego w porównaniu z przeciwpłytkowym [...]

Podsumowanie

Udar zatorowy o nieznanym źródle jest rozpoznaniem, które dotyczy bardzo heterogennej grupy chorych, u których – choć z dużym prawdopodobieństwem – [...]

Do góry