Immunoglobuliny w terapii chorób układu nerwowego

dr hab. n. med. Mariusz Siemiński

Katedra i Klinika Medycyny Ratunkowej, Gdański Uniwersytet Medyczny

Adres do korespondencji:

dr hab. n. med. Mariusz Siemiński

Katedra i Klinika Medycyny Ratunkowej,

Gdański Uniwersytet Medyczny

ul. Mariana Smoluchowskiego 17, 80-214 Gdańsk

e-mail: mariusz.sieminski@gumed.edu.pl

  • Mechanizm działania immunoglobuliny podawanej dożylnie
  • Zastosowanie immunoglobulin w różnych chorobach neurologicznych, w tym w zespole Guillaina-Barrégo, przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinizacyjnej, wieloogniskowej neuropatii ruchowej, miastenii, stwardnieniu rozsianym, zespole sztywności uogólnionej i innych


Preparaty immunoglobuliny podawanej dożylnie (IVIG – intravenous immunoglobulins), będące w istocie roztworem pochodzących od zdrowych dawców immunoglobulin klasy G (IgG), weszły do użytku klinicznego na początku lat 80. ubiegłego wieku. Początkowo znajdowały zastosowanie w terapii chorób hematologicznych i niedoborów odporności, ale szybko okazało się, że są one również skuteczne w warunkowanych immunologicznie chorobach układu nerwowego. Obecnie to właśnie terapia chorób neurologicznych odpowiada za największą część konsumpcji immunoglobulin1. Infuzje IVIG są skuteczne w ostrych i przewlekłych polineuropatiach zapalnych, chorobach złącza nerwowo-mięśniowego, miopatiach zapalnych i niektórych autoimmunologicznych schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego. W artykule przedstawiono pokrótce możliwe zastosowania immunoglobuliny dożylnej w neurologii.

Mechanizm działania immunoglobuliny podawanej dożylnie

Immunoglobulina ludzka uzyskiwana jest z frakcjonowanego osocza pochodzącego od co najmniej kilkuset zdrowych dawców krwi. W jej składzie przeważają immunoglobuliny klasy G (stanowiące minimum 95% immunoglobulin znajdujących się w roztworze), o rozkładzie podklas zbliżonym do obserwowanego u zdrowego człowieka. Ponadto w preparatach IVIG obecne są niewielkie ilości immunoglobulin klasy A i M, cytokin i czynników krzepnięcia. Dostępne na rynku preparaty immunoglobulin różnią się między sobą stężeniem poszczególnych molekuł oraz jonów i glukozy.

Mechanizm działania IVIG jest trudny do jednoznacznego opisania. Wynika to z heterogenności preparatu ludzkiej immunoglobuliny – zawiera ona przeciwciała przeciwko licznym antygenom, zarówno patologicznym, jak i fizjologicznym, co oznacza, że dożylne podanie immunoglobuliny może wyzwolić wiele reakcji organizmu. Skuteczność IVIG w licznych bardzo różniących się od siebie schorzeniach może sugerować, że mechanizmy działania tych preparatów mogą być zależne od jednostki chorobowej.

Najoczywistszym mechanizmem działania immunoglobulin jest „wyłapywanie” krążących w ustroju patologicznych autoprzeciwciał. Związanie się podanych immunoglobulin z przeciwciałami skierowanymi przeciwko elementom układu nerwowego prowadzi do ich el...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Immunoglobuliny w terapii zespołu Guillaina-Barrégo

Zespół Guillaina-Barrégo (GBS – Guillain-Barré syndrome) to ostra lub podostra nabyta poliradikuloneuropatia o podłożu immunologicznym. Choroba występuje u 1,1-2,4/100 000 osób/rok9. Klinicznie [...]

Zastosowanie immunoglobuliny podawanej dożylnie w przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinizacyjnej

Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (CIDP – chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy) najczęściej przebiega pod postacią powoli narastającego symetrycznego niedowładu wiotkiego kończyn, któremu [...]

Wieloogniskowa neuropatia ruchowa

Wieloogniskowa neuropatia ruchowa (MMN – multifocal motor neuropathy) została opisana dopiero w latach 80. poprzedniego stulecia. Jest to rzadka neuropatia (występuje [...]

Zastosowanie immunoglobuliny podawanej dożylnie w innych neuropatiach zapalnych

Immunoglobulina dożylna znajduje zastosowanie w terapii polineuropatii związanych z gammapatiami monoklonalnymi.

Miastenia

Miastenia jest nabytą chorobą autoimmunologiczną, występującą z częstością 10-15 przypadków/100 000 osób. Objawy choroby wynikają z zaburzeń funkcjonowania złącza nerwowo-mięśniowego będących konsekwencją [...]

Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane jest autoimmunologiczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, w przebiegu której proces zapalny prowadzi do zmian demielinizacyjnych, których efektem klinicznym jest [...]

Immunoglobuliny w zespole sztywności uogólnionej

Zespół sztywności uogólnionej (SPS – stiff person syndrome) objawia się wzmożonym napięciem mięśni tułowia (sztywnością), zaburzeniami chodu i bolesnymi skurczami mięśni [...]

Zastosowanie immunoglobuliny w innych schorzeniach neurologicznych

Badania kliniczne z zastosowaniem immunoglobulin dożylnych zostały przeprowadzone w trzech typach miopatii zapalnych: zapaleniu skórno-mięśniowym, wtrętowym zapaleniu mięśni i w zapaleniu [...]

Podsumowanie

Stosowanie immunoglobuliny podawanej dożylnie pozwala na kontrolowanie przebiegu chorób neuroimmunologicznych i ochronę pacjentów przed postępem niesprawności. Kluczem do efektywnej terapii są [...]
Do góry