Sześćdziesięciosiedmioletni mężczyzna został przyjęty na oddział neurologii z podejrzeniem polineuropatii z powodu narastających od ponad miesiąca zaburzeń chodu z towarzyszącymi parestezjami kończyn górnych i dolnych.

W wywiadzie pacjent zgłosił zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. W badaniu neurologicznym przy przyjęciu stwierdzono: znaczny niedosłuch, pozostałe nerwy czaszkowe były bez zmian, ruchy czynne i bierne w zakresie kończyn górnych bez ograniczeń, osłabienie siły mięśniowej kończyn dolnych IV stopnia wg Lovetta z prawidłowym napięciem mięśniowym i tendencją do objawu Babińskiego, natomiast odruchy głębokie w kończynach górnych i dolnych były dość żywe, symetryczne. Stwierdzono ponadto dystalne zaburzenia czucia powierzchniowego i czucia głębokiego oraz ataksję w kończynach dolnych, bardziej nasiloną bez kontroli wzroku. Chód chorego był chwiejny, na poszerzonej podstawie, a wynik próby Romberga – nieprawidłowy.

W przeglądowej TK głowy stwierdzono pojedyncze ogniska degeneracyjne, naczyniopochodne w obu półkulach mózgu. RTG klatki piersiowej i USG jamy brzusznej wypadły prawidłowo. Badanie elektroneurograficzne wykazało polineuropatię aksonalną czuciowo-r...