BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Co w praktyce zmieniło się w programie lekowym dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym? Co dało połączenie programów lekowych?
dr n. med. Bożena Adamczyk
prof. dr hab. n. med. Monika Adamczyk-Sowa
- W artykule omówiono najważniejsze zmiany w nowym programie lekowym B.29 dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym (SM – sclerosis multiplex) w Polsce, będącym połączeniem dwóch poprzednich programów: B.29 i B.46. Zwrócono uwagę zarówno na korzyści płynące z połączenia programów lekowych, jak i na ewentualne wyzwania związane z wdrożeniem nowego programu do praktyki klinicznej
Informacje ogólne na temat zmian w leczeniu chorych na stwardnienie rozsiane w Polsce
Od 1 listopada 2022 r. dostępny jest nowy program lekowy B.29 dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym w Polsce, umożliwiający dostęp do w pełni refundowanej terapii immunomodulującej stosowanej w tym schorzeniu. Aktualny program lekowy, będący połączeniem dwóch poprzednich programów: B.29 i B.46, znacząco zwiększa dostępność do wysoce efektywnych terapii.
Ostatnie 30 lat przyniosło w leczeniu chorych z SM blisko 20 nowych leków immunomodulujących. Dotychczas obowiązujący schemat leczenia immunomodulującego w programie lekowym SM opierał się na modelu eskalacyjnym, który polegał na stosowaniu w pierwszej kolejności terapii I linii o umiarkowanej skuteczności. Dopiero przy braku odpowiedzi na to leczenie, gdy doszło do znacznej aktywności choroby u pacjenta, można było zastosować leki o wysokiej skuteczności w ramach II linii terapii. Obecny program lekowy B.29 umożliwia oprócz eskalacji zastosowanie drugiego modelu związanego z terapią HETA (highly effective treatment agents) jako leczenia pierwszego wyboru. Uwzględnienie tych dwóch modeli leczenia w programie lekowym jest zgodne z obowiązującymi wytycznymi 2021/2022 międzynarodowej grupy ekspertów European Committee of Treatment and Research in Multiple Sclerosis/European Academy of Neurology (ECTRIMS/EAN), które wskazują, że terapię można rozpoczynać od leków zarówno o umiarkowanej skuteczności (określanych jako tzw. terapie platformowe), jak i uważanych za wysoce aktywne, tj. ofatumumabu, ozanimodu, ponesimodu. Istotnym novum w programie lekowym jest zapis o złagodzeniu kryteriów zmiany leczenia z I linii do II, co daje możliwość szybszego dostępu do terapii SM o wysokiej skuteczności.
W nowym programie lekowym B.29 znalazły się kryteria kwalifikacji do leczenia pacjentów lekami I i II linii, u których stwierdzono (ryc. 1):
- postać rzutowo-remisyjną SM (RRSM – relapsing-remitting SM)
- szybko rozwijającą się, ciężką postać SM (RES SM – rapidly evolving severe SM)
- postać pierwotnie postępującą SM (PPSM – primary progressive SM)
- po raz pierwszy (co warto zaznaczyć) postać wtórnie postępującą SM (SPSM – secondary progressive SM).
