Omówienie

Tętnica Percherona stanowi wariant anatomiczny unaczynienia przyśrodkowej części śródmózgowia oraz przyśrodkowych części obu wzgórz. W związku z małymi wymiarami naczynie to może być trudne do uwidocznienia. Udary niedokrwienne z zakresu unaczynienia tętnicy Percherona stanowią mniej więcej 0,1-2% wszystkich udarów niedokrwiennych. Etiologię stanowi najczęściej choroba małych naczyń lub zatorowość sercowopochodna. Zaburzenia unaczynienia wzgórza prowadzą do uszkodzenia jego jąder w różnych kombinacjach, co powoduje rozmaite zespoły czuciowo-ruchowe i behawioralne w zależności od tego, które ośrodki podlegają uszkodzeniu. Symptomatologia objawów obejmuje jakościowe i ilościowe zaburzenia świadomości z dalszą progresją do śpiączki włącznie, upośledzenie pionowych ruchów gałek ocznych, porażenie międzyjądrowe, zaburzenia konwergencji, zwężenie źrenicy. W niektórych przypadkach mogą występować zaburzenia funkcji językowych oraz mowy pod postacią hipofonii, znacznie zmniejszonej płynności słownej oraz mutyzmu akinetycznego. Po przebytym incydencie naczyniowym w obszarze wzgórza przez wiele miesięcy mogą utrzymywać się zaburzenia: poznawcze, zachowania, pamięci, kontroli reakcji emocjonalnych, apatia czy konfabulacje.

W obrazie klinicznym przedstawionego przypadku objawem dominującym były zaburzenia świadomości. W trakcie hospitalizacji nie uzyskano znaczącej poprawy stanu chorej. Jako rozpoznanie różnicowe brano pod uwagę niedrgawkowy stan padaczkowy, encefalopatię toksyczną lub metaboliczną bądź zapalenie mózgu. Po wykonaniu badań dodatkowych schorzenia te zostały jednak wykluczone.

Do góry