ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Temat numeru
Parkinsonizm atypowy w gabinecie neurologicznym – praktyczne wskazówki
dr hab. n. med. Joanna Siuda
- Parkinsonizmy atypowe (AP – atypical parkinsonism) są to schorzenia odmienne od choroby Parkinsona (PD – Parkinson’s disease) pod względem anatomopatologicznym i klinicznym, które charakteryzuje szybki postęp, słaba odpowiedź na leczenie dopaminergiczne oraz współwystępowanie innych objawów uszkodzenia układu nerwowego, takich jak zespół móżdżkowy czy piramidowy. Chociaż są to choroby rzadkie, warto znać odmienności w ich prezentacji klinicznej i stosowanych formach terapii. Temu zagadnieniu poświęcony jest niniejszy artykuł
Parkinsonizm to bardzo szerokie pojęcie obejmujące parkinsonizm zarówno pierwotny, do którego zaliczane są m.in. choroba Parkinsona oraz parkinsonizmy objawowe, jak i wtórny, gdzie do rozwoju zaburzeń ruchowych dochodzi na podłożu naczyniopochodnym, pourazowym czy toksycznego uszkodzenia mózgu1. Parkinsonizmy atypowe, inaczej nazywane zespołami parkinsonizm plus, należą podobnie jak PD do schorzeń neurodegeneracyjnych, w których dochodzi m.in. do odkładania się patologicznych konformacji białka α-synukleiny (zanik wieloukładowy [MSA – multiple system atrophy]) lub innych białek, takich jak białko tau (postępujące porażenie nadjądrowe [PSP – progressive supranuclear palsy], zwyrodnienie korowo-podstawne [CBD – corticobasal degeneration) oraz otępienie z ciałami Lewy’ego (DLB – dementia with Lewy bodies)2. Prezentacja kliniczna DLB zdecydowanie częściej wymaga różnicowania z otępieniem w chorobie Alzheimera (AD – Alzheimer’s disease), a jej omówienie przekracza ramy tego artykułu, dlatego wątek ten nie będzie poruszony.
Parkinsonizmy atypowe są to odmienne pod względem anatomopatologicznym i klinicznym schorzenia, które charakteryzuje szybki postęp, słaba odpowiedź na leczenie dopaminergiczne oraz współwystępowanie innych objawów uszkodzenia układu nerwowego, takich jak zespół móżdżkowy czy piramidowy2. Występują one zdecydowanie rzadziej niż choroba Parkinsona, na którą w Polsce choruje blisko 100 000 osób, a rocznie notuje się mniej więcej 5000 nowych przypadków3,4. Najczęstszy z parkinsonizmów atypowych – PSP – to prawie 4% wszystkich parkinsonizmów. Każdego roku notuje się ok. 5 nowych przypadków PSP na 100 000 mieszkańców, podczas gdy dla MSA i CBD jest to jeden nowy przypadek na 100 000 osób/rok. Średni wiek zachorowania dla porażenia nadjądrowego i zwyrodnienia korowo-podstawnego jest zbliżony do choroby Parkinsona i wynosi ok. 60 lat, a dla pacjentów z MSA jest istotnie – bo o dekadę – wcześniejszy (mniej więcej 50 lat). Objawy kliniczne w AP narastają znacznie szybciej niż w PD, a średni czas przeżycia to 6-9 lat5,6.