Spastyczność to objaw, z którym neurolog, mając do czynienia z pacjentami po udarze, ze stwardnieniem rozsianym (SM – sclerosis multiplex) bądź porażeniem mózgowym, spotyka się niemal codziennie. To nie tylko wzmożone napięcie mięśniowe, lecz także ból, utrata równowagi, ryzyko upadków i narastająca niesamodzielność. Pomimo szerokiego wachlarza terapii – od leczenia farmakologicznego po iniekcje toksyny botulinowej i fizjoterapię – wielu chorych nadal odczuwa znaczne ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu.

Mechanizm działania kombinezonu

Exopulse Mollii Suit to rozwiązanie unikalne na tle klasycznych metod elektrostymulacji. Kombinezon składa się z bluzy i spodni, w które wbudowano 58 elektrod sterowanych w 40 kanałach. Dzięki temu możliwe jest programowanie stymulacji dostosowanej do potrzeb konkretnego pacjenta – zarówno w zakresie kończyn górnych oraz dolnych, jak i tułowia. Standardowa terapia polega na 60-minutowych sesjach stosowanych co drugi dzień w warunkach domowych, po wcześniejszym przeszkoleniu i ustawieniu parametrów przez terapeutę.

Klucz do działania tkwi w fizjologii odruchów rdzeniowych. W spastyczności dochodzi do utraty równowagi między mięśniami agonistycznymi a antagonistycznymi – jedne są nadmiernie pobudzone, drugie zaś osłabione. Działanie Exopulse Mollii Suit polega na stymulacji właśnie tych słabszych antagonistów. Wywołany w ten sposób sygnał czuciowy aktywuje interneurony hamujące w rdzeniu kręgowym, co obniża pobudliwość mięśnia spastycznego. Ten mechanizm, znany jako hamowanie zwrotne, prowadzi do rozluźnienia, zwiększenia zakresu ruchu i poprawy płynności motorycznej.

Co istotne, stymulacja ma charakter submotoryczny – pacjent odczuwa mrowienie, ale nie dochodzi do widocznych skurczów mięśni. To sprawia, że terapia jest dobrze tolerowana, a jej efekty wynikają z modulacji czuciowo-odruchowej, a nie z treningu siłowego. Jednocześnie niska częstotliwość impulsów (20 Hz) wywołuje efekt podobny do przezskórnej stymulacji elektrycznej nerwów (TENS – transcutaneous electrical nerve stimulation) – aktywuje włókna czuciowe Aβ, które mogą blokować przewodzenie bólu w rogach tylnych rdzenia, a także uruchamiać zstępujące mechanizmy przeciwbólowe oparte na endogennych opioidach i serotoninie. Dlatego pacjenci często mówią o dwóch rodzajach efektów: natychmiastowym i utrzymującym się. Już po godzinnej sesji obserwowane jest zmniejszenie napięcia i łatwiejsze wykonywanie prostych czynności – od wstawania z krzesła po wejście po schodach. Powtarzane regularnie sesje pozwalają utrwalić efekt dzięki plastyczności obwodów rdzeniowych i ćwiczeniom lepszej jakości, wykonywanym po stymulacji.