Ostry dyżur
Ostre zamknięcie kąta przesączania z towarzyszącą nagłą krótkowzrocznością
lek. Robert Pyrek1
dr n. med. Wojciech Adamski2
dr n. med. Joanna Siwiec-Prościńska2
- W artykule opisano przypadek pogorszenia ostrości wzroku u 38-letniej pacjentki z długo utrzymującym się bólem głowy leczonym topiramatem
- Na podstawie opisu tego przypadku omówiono przyczyny zamknięcia kąta przesączania, w tym indukowanego przyjmowanymi lekami
Opis przypadku
W ramach ostrego dyżuru okulistycznego przyjęto 38-letnią pacjentkę, która skarżyła się na znaczne pogorszenie ostrości wzroku do dali narastające od kilku godzin oraz ból głowy w okolicy czołowej, utrzymujący się od ponad tygodnia. Dotychczasowa korekcja okularowa stosowana przez pacjentkę (według przedstawionej recepty okularowej) wynosiła obuocznie minus 0,25 Dsph. Ostrość wzroku przy przyjęciu: w oku prawym 0,05 bez korekcji, 1,0 c −3,5 Dsph; w oku lewym 0,05 bez korekcji, 0,9 c −4,0 Dsph. Jednocześnie ostrość wzroku do bliży: Sn 0,5/10 bez korekcji. Wartości ciśnienia wewnątrzgałkowego wynosiły 48 mmHg w prawym i 43 mmHg w lewym oku. W badaniu gonioskopowym stwierdzono obuoczne zamknięcie kąta przesączania. W badaniu okulistycznym stwierdzono następujące odchylenia w obojgu oczach: w odcinku przednim – obrzęk rogówki, spłycenie komory przedniej, w odcinku tylnym – występowanie poziomych fałdów siatkówki w okolicy plamek. Badanie OCT wykazało nieregularności i pofałdowania na poziomie błony granicznej wewnętrznej siatkówki (ILM – inner limiting membrane) (ryc. 1 i 2).
Wywiad okulistyczny był nieobciążony, z wyjątkiem stosowania okularów o mocy −0,25 Dsph na oboje oczu. W wywiadzie ogólnym stwierdzono bóle głowy i przebyte w dzieciństwie zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Ze względu na wystąpienie ostrego obustronnego symultanicznego zamknięcia kąta przesączania, przebiegającego z narastającą krótkowzrocznością w diagnostyce różnicowej uwzględniono wpływ substancji działających ogólnoustrojowo. Z uwagi na bóle głowy pacjentka zgodnie z zaleceniami neurologa od 7 dni przyjmowała doustnie topiramat w dawce 25 mg/24 h, poza tym nie stosowała żadnych innych leków.
Kobietę przyjęto na oddział okulistyczny, odstawiono topiramat i z powodu wysokiego ciśnienia wewnątrzgałkowego podano miejscowo do obojga oczu: dorzolamid z tymololem i brymonidynę oraz pilokarpinę; doustnie zastosowano acetazolamid, a także dożylnie mannitol. Kolejnego dnia wartości ciśnienia wewnątrzgałkowego wynosiły 21 mmHg w prawym i 16 mmHg w lewym oku. Dwa dni po przyjęciu pacjentki na oddział ze względu na utrzymujące się spłycenie komory przedniej odstawiono jednak pilokarpinę i zaczęto podawać pacjentce tropikamid 4 razy dziennie. Wykonano również badanie optycznej koherentnej tomografii (OCT – optical coherence tomography) przedniego odcinka, w którym wykazano szczelinowaty kąt przesączania (ryc. 3).