Agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1) są lekami inkretynowymi stosowanymi w terapii cukrzycy. Okazały się przełomowe dzięki swojej skuteczności nie tylko w redukcji glikemii przed- i poposiłkowej, lecz także przez hamowanie wydzielania insuliny oraz opróżniania żołądka, co sprzyja redukcji masy ciała przez zmniejszenie podaży kalorii. Receptory GLP-1 występują w różnych częściach organizmu: trzustce, nerkach, mózgu, sercu, naczyniach krwionoś­nych. W ten sposób leki inkretynowe działają plejotropowo: obniżają ciśnienie skurczowe krwi, zapobiegają rozwojowi blaszki miażdżycowej i zmniejszają stany zapalne. Zapalenie jest istotną komponentą rozwoju chorób neurodegeneracyjnych, tj. choroby Alzheimera, Parkinsona czy jaskry. Analogi GLP-1 hamują aktywację mikrogleju dzięki supresji czynników prozapalnych (takich jak glutaminian, reaktywne formy tlenu [RFO], TNF-α, IL-1, IL-6, dopełniacz składowa C1q, jądrowy czynnik transkrypcyjny κB [NF-κB – nuclear factor kap­pa B]) i wydzielaniu czynników antyapoptotycznych (białek Bcl-2/Bax, AKT), co zapobiega powstawaniu neurotoksycznych astrocytów i zwiększa tym samym ochronę kompleksu komórek zwojowych.