Stożek rogówki u dzieci
Diagnostyka i leczenie
lek. Aneta Jerzak1,2
dr hab. n. med. Erita Filipek3
- Nowe technologie umożliwiają wczesną diagnostykę pacjentów z tą chorobą, a także skuteczne leczenie zarówno optyczne, jak i chirurgiczne w znacznie bezpieczniejszych warunkach niż to miało miejsce wcześniej. W niniejszym artykule przedstawiono poszczególne metody
Stożek rogówki to postępujące schorzenie, które powoduje ektazję, czyli stromienie i ścieńczenie rogówki. Zazwyczaj występuje obustronnie i asymetrycznie, prowadząc do utraty wzroku z powodu narastającego nieregularnego astygmatyzmu i krótkowzroczności. Szacuje się, że częstość występowania choroby waha się między 1 na 375 osób a 1 na 2000 osób na całym świecie, zwykle z wyższym wskaźnikiem w młodszych populacjach. Chociaż patogeneza stożka rogówki w dużej mierze pozostaje nieznana, istnieje przekonanie, że istotną rolę odgrywają czynniki genetyczne, środowiskowe oraz dziedziczność. Podobnie jak przy większości schorzeń podejście medyczne ewoluowało od leczenia choroby do skupienia się na zapobieganiu i wczesnej diagnozie.
Patogeneza
Stożek rogówki jest jednym z nielicznych zaburzeń ektatycznych rogówki. Współcześnie jest traktowany jako obustronna i asymetryczna choroba oczu, wg większości źródeł – o charakterze niezapalnym, choć w kilku badaniach zauważono jednak związek ze znaczącymi zmianami w zakresie mediatorów stanu zapalnego1. Charakteryzuje się ona postępującym ścieńczeniem rogówki i przybieraniem stożkowatego kształtu, co prowadzi do nieregularnego astygmatyzmu i pogorszenia ostrości wzroku, a w konsekwencji do postępującej utraty widzenia. Spektrum stożka rogówki obejmuje nieprawidłową ektazję tylną, nieprawidłowy rozkład grubości rogówki i ścieńczenie rogówki1-3.
Częstość występowania tego schorzenia w populacji ogólnej wynosi 1 na 2000, a w populacji pediatrycznej 0,16%4. Jest znacznie wyższa w rejonach Bliskiego Wschodu, w Indiach, Chinach i Australii2,5. Zadnik i wsp. podczas swojego badania z udziałem 1209 uczestników zaobserwowali, że średni wiek w chwili rozpoznania choroby to 27,3 ± 9,5 roku (10-39 lat), przy czym u blisko 90% pacjentów diagnoza odbywała się w wieku 10 lat6.
Stożek rogówki u dzieci wykazuje kilka unikalnych cech klinicznych, takich jak szybszy postęp choroby i poważne upośledzenie wzroku w momencie rozpoznania, ze względu na występowanie objawów w zaawansowanym stadium oraz towarzyszące mu choroby ocz...
Zauważalne jest współistnienie stożka rogówki z innymi chorobami tkanki łącznej, takimi jak wypadanie zastawki mitralnej oraz zespoły Ehlersa-Danlosa i wiotkich powiek. Zwiększoną częstość występowania tego schorzenia odnotowuje się u chorych z z...
