Terapie światłem w okulistyce – hit czy kit?

Prognozy wskazują, że epidemia krótkowzroczności ma dotknąć nawet 1/2 światowej populacji w połowie tego stulecia. W patogenezie krótkowzroczności uwzględnia się wiele czynników, w tym: dziedziczne, intensywną pracę do bliży w dzieciństwie, niską ekspozycję na światło słoneczne. W odnie­sieniu do środków zapobiegawczych – poza stosowaniem soczewek rozogniskowujących krótkowzrocznie lub wieloogniskowych, atropinizacją oraz modyfikacją stylu życia do jak najczęstszych i możliwie najdłuższych przerw w pracy do bliży – interesujące doniesienia dotyczą terapii niskim poziomem światła czerwonego (RLRL – repeated low-level red light). Światło słoneczne wyzwala produkcję dopaminy, która odgrywa dużą rolę w regulacji funkcji siatkówki i rytmu dobowego, a także koordynacji wzrokowo-ruchowej. Może też hamować działanie czynnika wzrostu, który jest konieczny do rozwoju młodego organizmu, na nadmierną stymulację wydłużania gałki ocznej. W typowym protokole leczniczym stosuje się naświetlanie siatkówek falą elektromagnetyczną o długości 650 nm i mocy 2,0 ± 0,5 mW 2 × dziennie przez 3 min, 5 dni w tyg.

Mechanizm działania nie został dokładnie poznany. Jedna z hipotez opiera się na teorii opsyn różnej długości – zwiększonej aktywacji opsyny długofalowej (LWS – long-wavelength opsin) i zmniejszonej krótkofalowej (SWS – short-wavelength opsin), co ...