Wyróżnia się 3 podtypy teleangiektazji okołodołkowych (Mac-Tel). Pierwsza (MacTel 1) charakteryzuje się jednostronnymi wysiękami układającymi się koncentrycznie na obrzeżach plamki, obserwowanymi zwykle już w wieku dziecięcym, częściej u chłopców. Jest uznawana za wariant choroby Coatsa. W leczeniu iniekcjami doszklistkowymi stosowany jest zwykle aflibercept ze względu na swą zdolność do hamowania łożyskowego czynnika wzrostu (PlGF – placental growth factor). Z kolei MacTel 2 jest najczęstszym podtypem tele­angiektazji okołodołkowych stwierdzanym w populacji dorosłych w wieku 40-70 lat. Zmiany występują obustronnie, bez predylekcji do płci, obserwuje się korelację z nadciśnieniem tętniczym lub cukrzycą. W dołku stwierdza się niekiedy krystaliczne złogi oraz kawitacje śródsiatkówkowe z prze­wagą zmian skroniowo od dołeczka, które wtórnie wywołują zmiany naczyniowe obserwowane np. w angiografii OCT. Nato­miast MacTel 3 występuje bardzo rzadko – istnieją pojedyncze opisane przypadki. Waskulopatia doprowadza tu do zamykania naczyń, wywołując niedokrwienie plamki. Po­dejrzewa się podłoże etiologiczne zbliżone do zespołu Susaca, w którym również dochodzi do mikroangiopatii móz­gowej na tle autoimmunologicznym.