Rak gruczołu krokowego najczęściej występuje po 65. r.ż. Uważa się, że do czynników zwiększających ryzyko zachorowania należą:

• wiek (zmiana statusu hormonalnego – przewaga estrogenów),
• rasa czarna,
• czynniki genetyczne (wystąpienie zachorowania wśród krewnych I stopnia zwiększa kilkukrotnie ryzyko zachorowania),
• czynniki środowiskowe.

Najczęściej występującą postacią raka gruczołu krokowego jest rak gruczołowy. Złośliwość RGK określa się według skali Gleasona (Gleason score – Gl.s.). W raku stercza opornym na kastrację standardowym postępowaniem po niepowodzeniu leczenia docetakselem jest obecnie stosowanie octanu abirateronu w drugiej linii leczenia paliatywnego.

Hormonoterapia stanowi leczenie pierwszego wyboru. Znajomość mechanizmów zaangażowanych w rozwój hormonoopornego raka gruczołu krokowego (castration-resistant prostate cancer – CRPC) jest nadal niewystarczająca.[2,3] Rearanżację przekazu sygnału w prawidłowym receptorze uważa się za podstawę patogenezy hormonoopornego raka gruczołu krokowego.[4] W przekaźnictwie sygnałowym androgenów uczestniczą dwa mechanizmy krzyżujące się ze sobą: zależne od receptora androgenowego i niezależne od receptora androgenowego.

Niezależne mechanizmy receptora androgenowego mogą być związane z deregulacją apoptozy poprzez deregulację onkogenów. Wysoki poziom ekspresji bcl-2 stwierdzany jest z większą częstością podczas progresji raka gruczołu krokowego. Regulacja integralności mikrotubul może stanowić mechanizm, poprzez który bcl-2 indukuje swój efekt antyapoptotyczny.[5,6] Niektóre leki, które są aktywne w raku gruczołu krokowego, wywierają efekt poprzez blokowanie tworzenia się mikrotubul. W raku gruczołu krokowego stwierdza się również mutację genu supresorowego p53. Nadekspresja bcl-2, jak również genu supresorowego p53 w materiale tkankowym po prostatektomii, może być czynnikiem predykcyjnym agresywnego przebiegu choroby.[7,8] Obecnie prowadzi się badania kliniczne w zakresie blokowania szlaku sygnałowego bcl-2.[9]

Mechanizmy zależne od receptora estrogenowego stanowią główny szlak progresji raka gruczołu krokowego. Aktywacja receptora androgenowego zależna od liganda stanowi przedmiot badań klinicznych, przykładem może być aktywacja szlaku kinazy tyrozynowe...