ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Aktualne poglądy
Kardiotoksyczność terapii onkologicznych – stanowisko ekspertów ESC
Dr n. med. Katarzyna Gepner
Dr n. med. Patrycja Ozdowska
Lek. Blanka Milanowska
Dr n. med. Beata Jagielska
Z uwagi na rosnącą populację chorych onkologicznych oraz poprawę wyników leczenia nowotworów coraz częściej stajemy przed problemem powikłań kardiologicznych leczenia onkologicznego. Opublikowane w 2016 roku przez Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne (European Society of Cardiology – ESC) stanowisko ekspertów dotyczące leczenia nowotworów i toksyczności na układ sercowo-naczyniowy podsumowuje aktualny stan wiedzy dotyczący tego zagadnienia.[1] W pierwszej części niniejszej publikacji omówiono niewydolność serca, chorobę wieńcową oraz wady zastawkowe. Poniżej przedstawiamy część drugą, w której skupiono się na zaburzeniach rytmu serca, nadciśnieniu tętniczym, powikłaniach zakrzepowo-zatorowych, nadciśnieniu płucnym oraz chorobach osierdzia.
ZABURZENIA RYTMU I PRZEWODZENIA
W codziennej praktyce mamy do czynienia z dwiema grupami chorych z zaburzeniami rytmu i przewodzenia: pacjentami, u których arytmia była stwierdzana jeszcze przed rozpoznaniem choroby nowotworowej, i tymi, u których arytmia jest wtórna do obecności nowotworu (jak w przypadku migotania przedsionków u chorych z rakiem płuca) lub stosowanego leczenia onkologicznego, czyli jest wyrazem kardiotoksyczności.
Każdy chory, u którego planowane jest rozpoczęcie leczenia systemowego, powinien mieć wykonane 12-odprowadzeniowe spoczynkowe EKG. U każdego pacjenta powinno się wyjściowo ocenić m.in. skorygowany odstęp QT. Wydłużenie odstępu QT może prowadzić do zaburzeń rytmu zagrażających życiu, takich jak torsade de pointes, dlatego jego ocena wydaje się niezbędna. Skorygowany odstęp QT (QTc) powinien wynosić poniżej 450 ms u mężczyzn i 460 ms u kobiet. Do leków stosowanych w terapii nowotworów, wydłużających w sposób szczególny odstęp QT, zalicza się:
- trójtlenek arsenu (wydłużenie odstępu QT stwierdzane nawet u 93 proc. leczonych),
- inhibitory kinaz tyrozynowych, zwłaszcza wandetanib, wemurafenib, lapatinib,
- doksorubicynę.[2]
W trakcie leczenia onkologicznego należy zwrócić szczególną uwagę i zapobiegać zaburzeniom elektrolitowym (hipokaliemia, hipomagnezemia, hipokalcemia), bradykardii oraz równoczesnej ekspozycji na leki powodujące wydłużenie QT (m.in. antyarytmiczne...
U chorych leczonych systemowo często występują nadkomorowe zaburzenia rytmu serca. Arytmią występującą najczęściej jest migotanie przedsionków (atrial fibrillation – AF). W przypadku AF konieczne jest nie tylko wdrożenie lub zmodyfikowanie leczeni...
Stwierdzane u pacjentów komorowe zaburzenia rytmu serca, zarówno pod postacią pojedynczych przedwczesnych pobudzeń komorowych, jak i częstoskurczu mogą być wtórne do wydłużenia odstępu QTc, toksycznego lub niedokrwiennego uszkodzenia mięśnia lewej...