Chemioterapia u pacjentów z zaawansowanym rakiem płaskonabłonkowym przełyku daje złe perspektywy przeżycia długoterminowego. W badaniu porównano skuteczność niwolumabu (inhibitora PD-1) i chemioterapii w tej grupie pacjentów. Do badania włączono pacjentów w wieku 20 lat i starszych z nieoperacyjnym zaawansowanym lub nawrotowym rakiem płaskonabłonkowym przełyku (niezależnie od ekspresji PD-L1), z co najmniej jedną mierzalną lub niemierzalną zmianą wg kryteriów RECIST 1.1, w dobrym stanie sprawności ogólnej (ECOG 0-1), u których stwierdzono oporność lub nietolerancję wcześniejszej chemioterapii opartej na fluoropirymidynie i pochodnych platyny. Pacjenci zostali losowo przydzieleni (1:1) do stosowania niwolumabu (240 mg co 2 tygodnie) lub chemioterapii wg wyboru badacza (paklitaksel 100 mg/m² raz w tygodniu przez 6 tygodni, a następnie tydzień przerwy lub docetaksel 75 mg/m² co 3 tygodnie). Leczenie kontynuowano do czasu progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności. Pierwszorzędowym punktem końcowym było całkowite przeżycie, zdefiniowane jako czas od randomizacji do śmierci z dowolnej przyczyny. Bezpieczeństwo oceniono u wszystkich pacjentów, którzy otrzymali co najmniej jedną dawkę leczenia.