ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Pacjent w trakcie leczenia onkologicznego
Wynaczynienia leków onkologicznych
dr n. med. Maryna Rubach
- Podział leków onkologicznych pod względem następstw wynaczynienia
- Objawy, diagnostyka różnicowa i postępowanie terapeutyczne w przypadku wynaczynień
- Zasady zapobiegania wynaczynieniom leków onkologicznych
Chemioterapia w przebiegu choroby nowotworowej wiąże się bardzo często z występowaniem różnych objawów niepożądanych. Do najważniejszych należą:
- powikłania hematologiczne
- nudności i wymioty
- stany zapalne błony śluzowej przewodu pokarmowego
- biegunki
- uszkodzenia serca
- powikłania zakrzepowe
- odczyny po wynaczynieniu leków onkologicznych
- uszkodzenia nerek i pęcherza moczowego
- uszkodzenia płuc
- zaburzenia neurologiczne
- uszkodzenie gonad
- objawy skórne
- wypadanie włosów.
Odczyny po wynaczynieniu leków onkologicznych
Wynaczynienia w czasie leczenia onkologicznego występują w przypadku 0,1-7% wszystkich dożylnych iniekcji leków cytotoksycznych. Poważne następstwa wynaczynień obserwuje się z częstością 0,01-1%. Nasilenie reakcji po wynaczynieniu może mieć zróżnicowany obraz kliniczny – począwszy od niewielkiego zaczerwienienia i obrzęku, aż do ciężkiego, nieodwracalnego owrzodzenia, martwicy i silnego bólu, które najczęściej wymagają leczenia chirurgicznego. Wielu z tych zdarzeń można byłoby uniknąć dzięki przestrzeganiu zasad profilaktycznych.
Definicja wynaczynienia
Wynaczynienie jest to przypadkowe, niezamierzone przedostanie się leku/cieczy poza naczynie żylne do tkanek otaczających lub bezpośrednie nacieczenie tkanek wskutek błędnego podania leku, które może prowadzić do miejscowych stanów zapalnych, owrzodzeń, a w skrajnych przypadkach nawet do martwicy.
Czynniki ryzyka wystąpienia wynaczynienia
W celu zminimalizowania konsekwencji wynaczynienia cytostatyków należy zidentyfikować chorych z grup podwyższonego ryzyka i ewentualnie wdrożyć postępowanie profilaktyczne polegające np. na założeniu portu donaczyniowego. Czynniki ryzyka wynaczynień można podzielić na zależne od chorego i związane z procedurą podawania leków onkologicznych1-6.
Czynniki zwiększające ryzyko wynaczynienia zależne od chorego:
- drobne i kruche żyły
- grube i/lub stwardniałe żyły w następstwie uszkodzeń po poprzednich wkłuciach
- żyły ruchome
- schorzenia związane z zaburzeniami krążenia, takie jak zespół Raynauda, cukrzyca, obrzęk limfatyczny, zespół żyły głównej górnej, niewydolność krążenia, uszkodzenia popromienne
- skłonność do krwawień, zaburzenia krzepnięcia
- zaburzenia czucia obwodowego, niedowład
- długotrwały wlew
- otyłość
- trudności w komunikacji z pacjentem (chorzy nieprzytomni, upośledzeni, małe dzieci itd.)
- wiek chorego (dzieci i osoby w podeszłym wieku).