Rogowiak kolczystokomórkowy (keratoacanthoma) jest złośliwym nowotworem skóry znajdującym się w spektrum klinicznym raka kolczystokomórkowego. Różnicowanie keratoacanthoma i raków kolczystokomórkowych stanowi duże wyzwanie diagnostyczne w dermatopatologii ze względu na identyczny wręcz obraz histopatologiczny w niektórych przypadkach^1,2.

Największą grupę pacjentów stanowią mężczyźni >60 r.ż. Częściej predysponowane są osoby o jasnej karnacji i palacze tytoniu.

Więcej niż 90% rogowiaków rozwija się na skórze eksponowanej na UV³. Inne czynniki patogenetyczne to predyspozycja genetyczna (np. w zespole Muira-Torre’a), ekspozycja na karcynogeny, głównie dziegcie, lub ekspozycja na wirusy brodawczaka ludzkiego serotypu 21 (HPV21 – herpes papilloma virus 21)⁴. Liczne rogowiaki kolczystokomórkowe mogą rozwijać się u pacjentów w stanie immunosupresji, a HPV jest częściej rozpoznawany w miejscu zmian chorobowych.

Większość rogowiaków kolczystokomórkowych wywodzi się z mieszka włosowego. Wzrost guza jest częściowo powtórzeniem rozwoju mieszka włosowego. Czasami rogowiaki występują w miejscach pozbawionych mieszków włosowych, takich jak łożysko paznokcia, okolica okołoodbytnicza⁵ czy jama ustna. Spotykano również przypadki spojówkowego rogowiaka kolczystokomórkowego^6,7. Sugeruje się, że nabłonkowe komórki zarodkowe ulegaja różnicowaniu w kierunku struktur mieszkowych.

Opis przypadku

Dwudziestoośmioletni mężczyzna ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu uropatii zaporowej rozpoznanej w dzieciństwie. Stan po resekcji zastawki cewki tylnej wykonanej w 1992 r. (przy urodzeniu prawa nerka marska), po przebytym wytworzeniu...

W dniu 16.03.2018 r. chory zgłosił się do macierzystej stacji dializ z powodu swędzącej wysypki po rozpoczęciu przyjmowania omeprazolu. Lek odstawiono, zalecono leczenie objawowe. Podczas kolejnej wizyty 26.03.2018 r. w badaniu przedmiotowym opisa...